خاقانی (قصاید)/این پرده کاسمان جلال آستان اوست
ظاهر
این پرده کاسمان جلال آستان اوست | ابری است کافتاب شرف در عنان اوست | |||||
این ابر بین که معتکف اوست آفتاب | وین آفتاب کابر کرم سایبان اوست | |||||
این پرده گرنه صحن بهشت است پس چرا | رضوان مجاور حرم روضه سان اوست | |||||
این پرده گرنه بحر محیط است پس چرا | اصداف ملک را گهر اندر نهان اوست | |||||
این پرده گرنه عرش مجید است پس چرا | ارواح قدس را قدم اندر میان اوست | |||||
این پرده گرنه چرخ رفیع است پس چرا | سعد السعود را شرف اندر قران اوست | |||||
این پرده گرنه صخرهی کعبه است پس چرا | لبهای عرشیان همه بوسه ستان اوست | |||||
برجیس موسوی کف و کیوان طور حلم | هارون آستانهی گردون مکان اوست | |||||
خورشید کرد میل زمین بوس او ازآنک | سایهاش هزار میل بر از آسمان اوست | |||||
خط امان ستانهش و لبهای خسروان | العبد بر نوشته به خط امان اوست | |||||
در صف و سجده از قد و پیشانی ملوک | نون و القلم رقم زده بر آستان اوست | |||||
خاک درش ز چشم و لب میر زادگان | لاله ستان جنت و عبهرستان اوست | |||||
ناهید زخمه زن گه چوبک زدن به شب | چابک زن خراجی چوبک زنان اوست | |||||
خورشید روم پرور و ماه حبش نگار | سایه نشین ساحت طوبی نشان اوست | |||||
تا روز و شب دو خادم رومی و نوبیاند | هر یک به صدق عنبر جان بر میان اوست | |||||
شاگرد خادمان در اوست روزگار | کاستاد بحر دست جواهر فشان اوست | |||||
شروان به عز شاه ز بغداد درگذشت | تا شاهزاده صفوة دین بانوان اوست | |||||
بانوی شرق و غرب که چون خوان نهد به بزم | عنقا مگس مثال، طفیلی خوان اوست | |||||
هست آسیه به زهد و زلیخا به ملک از آنک | تسلیم مصر و قاهره بر قهرمان اوست | |||||
باز سپید دولت و شیر سیاه ملک | کاین پرده هم نشیمن و هم نیستان اوست | |||||
این پرده سد دولت و خاقان سکندر است | اسکندر دوم که دوم سد از آن اوست | |||||
بلقیس بانوان و سلیمان شه اخستان | کز عدل و دین مبشر مهدی زمان اوست | |||||
جمشید پیل تن نه که خورشید نیل کف | کافلاک تنگ مرکب انجم توان اوست | |||||
در رزم یازده رخ و با دهر ده دله | تا نه سپهر و هشت جنان هفت خوان اوست | |||||
ز آن تیغ کو بنفشتر است از پر مگس | منقار کرکسان فلک میهمان اوست | |||||
گر چه به خاندانش سلاطین شرف کنند | این بانوی جهان شرف خاندان اوست | |||||
زیبد منیژه خادمهی بانوان چنانک | افراسیاب نیزهکش اخستان اوست | |||||
بر دست راست و چپ ملکان مادح ویند | خاقانی از زبان ملک مدح خوان اوست | |||||
پار آن قصیده گفت که تعویذ عقل بود | و امسال این قصیده که هم حرز جان اوست | |||||
گر مدح بانوان ز پی سیم و زر کند | زنار کفر خوک خوران طیلسان اوست | |||||
ور جز بقای بانو و شاه است کام او | پس داستان سگ صفتان داستان اوست | |||||
وردی است بر زبان همه کس را به صبح و شام | وز مدح بانوان همه ورد زبان اوست | |||||
یارب به تازگی شرف جاودانش ده | کاسلام تازه از شرف جاودان اوست | |||||
امیدوار باد به بخت ملک چنانک | کامید چرخ پیر به بخت جوان اوست | |||||
او سال را به دولت و تایید ضامن است | نوروز تازه روی ز روی ضمان اوست |