خاقانی (غزلیات)/من در طلب یارم ز اغیار نیندیشم
ظاهر
من در طلب یارم ز اغیار نیندیشم | پایم به سر گنج است از مار نیندیشم | |||||
صبرم به عیار او هیچ است و دو جو کمتر | من هم جو زرینم کز نار نیندیشم | |||||
جوجو شدم از عشقش او جو به جو این داند | او را به جوی زین غم غمخوار نیندیشم | |||||
گر زان رخ گندمگون اندک نظری یابم | زین جان که جوی ارزد بسیار نیندیشم | |||||
خاکی دل من خون شد ور خون من اندیشد | اندیشم از آزارش ز آزار نیندیشم | |||||
گر هیچ رسد بر دل دندان سگ کویش | تشریف سر دندان هر بار نیندیشم | |||||
ور جان ز بن دندان در عرض لبش آرم | هم پیشکشی دانم بازار نیندیشم | |||||
گر کار من از عشقش با شحنه و دار افتد | از شحنه نترسم من وز دار نیندیشم | |||||
گر با سر تیغ افتد کار سر خاقانی | بر تیغ سر اندازم وز کار نیندیشم |