خاقانی (غزلیات)/سر به عدم درنه و یاران طلب
ظاهر
سر به عدم درنه و یاران طلب | بوی وفا خواهی ازیشان طلب | |||||
بر سر عالم شو و هم جنس جوی | در تک دریا رو و مرجان طلب | |||||
مرکز خاکی نبود جای تو | مرتبهی گنبد گردان طلب | |||||
مائدهی جان چو نهی در میان | جان به میانجی نه و مهمان طلب | |||||
روی زمین خیل شیاطین گرفت | شمع برافروز و سلیمان طلب | |||||
ای دل خاقانی مجروح خیز | اهل به دست آور و درمان طلب | |||||
زهر سفر نوش کن اول چو خضر | پس برو و چشمهی حیوان طلب | |||||
خطهی شروان نشود خیروان | خیر برون از خط شروان طلب | |||||
سنگ به قرابهی خویشان فکن | خویش و قرابات دگرسان طلب | |||||
یوسف دیدی که ز اخوة چه دید | پشت بر اخوة کن و اخوان طلب | |||||
مشرب شروان ز نهنگان پر است | آبخور آسان به خراسان طلب | |||||
روی به دریا نه و چون بگذری | در طبرستان طربستان طلب | |||||
مقصد آمال ز آمل شناس | یوسف گم کرده به گرگان طلب |