خاقانی (غزلیات)/به صفت، عاشق جمال توایم
ظاهر
| به صفت، عاشق جمال توایم | به خبر، فتنهی خیال توایم | |||||
| خام پندار سوخته جگران | در هوس پختن وصال توایم | |||||
| چه عجب گر ز وصل محرومیم | ما کجا محرم جمال توایم | |||||
| غرقهی عشق و تشنهی وصلیم | که آرزومند زلف و خال توایم | |||||
| رد مکن خشک جان من بپذیر | که برآورد خشک سال توایم | |||||
| جای تو در دل شکستهی ماست | که تو ریحان و ما سفال توایم | |||||
| از پی خدمت پدید آئیم | که تو عیدی و ما هلال توایم | |||||
| به سلامیت درد سر ندهیم | زان که ترسنده از ملال توایم | |||||
| همه تن چشم و سوی تو نگران | کعبتینوار دستمال توایم | |||||
| گفت خاقانی ارچه هیچ کسیم | خاری از گلبن کمال توایم | |||||