خاقانی (غزلیات)/به خرد راه عشق می‌پوئی

by خاقانی

	به خرد راه عشق می‌پوئی			به چراغ آفتاب می‌جوئی
	تو هنوز ابجد خرد خوانی			وز معمای عشق می‌گوئی
	مرد کامی و عشق می‌ورزی			در زکامی و مشک می‌پوئی
	زلف جانان ترازوی عشق است			رنگ خالش محک دل جوئی
	جو زرین شدی ز آتش عشق			سرخ شو گر در این ترازوئی
	ورنه رسوا شوی به سنگ سیاه			از سپیدی رسد سیه روئی
	بر محک بلال چهره زرست			بولهب روی به ز نیکوئی
	خون بکری کجاست گر دادی			گریه و دیده را زناشوئی
	به وفا جمع را چو صابون باش			نیست گردی چو گردها شوئی
	بس کن از جان خشک خاقانی			که نه بس صید چرب پهلوئی