خاقانی (غزلیات)/بس لابه که بنمودم و دل‌دار نپذرفت

by خاقانی

	بس لابه که بنمودم و دل‌دار نپذرفت			صد بار فغان کردم و یک‌بار نپذرفت
	از دست غم هجر به زنهار وصالش			انگشت زنان رفتم و زنهار نپذرفت
	گه سینه ز غم سوختم و دوست نبخشود			گه تحفه ز جان ساختم و یار نپذرفت
	بس شب که نوان بودم بر درگه وصلش			تا روز مرا در زد و دیدار نپذرفت
	گفتم که به مسمار بدوزم در هجرش			بسیار حیل کردم و مسمار نپذرفت
	بر دشمن من زر به خروار برافشاند			وز دامن من در به انبار نپذرفت
	پذرفت مرا اول و رد کرد به آخر			هان ای دل خاقانی پندار نپذرفت