| | | | | | |
| |
ای چشم پر خمارت دلها فگار کرده |
|
وی زلف مشک‌بارت جان‌ها شکار کرده |
|
| |
از روی همچو حورت صحرا چو خلد گشته |
|
وز آه عاشقانت دریا بخار کرده |
|
| |
یک وعده در دو ماهم داده که می‌بیایم |
|
چاکر به انتظارت دو چشم چار کرده |
|
| |
مژگان پر ز کینت در غم فکنده دل را |
|
لب‌های شکرینت غم خوش‌گوار کرده |
|
| |
زان زلف اژدهاوش نیشی زده چو کژدم |
|
هرگز که دید کژدم بر شکل مار کرده |
|
| |
دل را کمند زلفت از من کشان ببرده |
|
در پیچ عنبرینت آن را فسار کرده |
|
| |
از سینه و دو دیده رفت این دل رمیده |
|
در زلف بی‌قرارت شب‌ها قرار کرده |
|
| |
پشت در تو هر شب خاقانی از هوایت |
|
دو چشم نرگسین را خونابه بار کرده |
|
