خاقانی (غزلیات)/از دو عالم دامن جان درکشم هر صبحدم
ظاهر
از دو عالم دامن جان درکشم هر صبحدم | پای نومیدی به دامان درکشم هر صبحدم | |||||
سایه با من همنشین و ناله با من همدم است | جام غم بر روی ایشان درکشم هر صبحدم | |||||
ساقیی دارم چو اشک و مطربی دارم چو آه | شاهد غم را ببر زان درکشم هر صبحدم | |||||
عشق مهمان دل است و جان و دل مهمان او | من دل و جان پیش مهمان درکشم هر صبحدم | |||||
ناگزیر جان بود جانان و از جان ناگزیر | پیش جانان شاید ار جان درکشم هر صبحدم | |||||
هم مژه مسمار سازم هم بهای نعل را | دیده پیش اسب جانان درکشم هر صبحدم | |||||
بس که میجویم سواری بر سر میدان عقل | تا عنان گیرم به میدان درکشم هر صبحدم | |||||
هر شب از سلطان عشقم در ستکانیها رسد | تا به یاد روی سلطان در کشم هر صبحدم | |||||
دوستکانی کان به مهر خاص سلطان آورند | گر همه زهر است آسان درکشم هر صبحدم | |||||
نوش خندیدن به وقت زهر خوردن واجب است | من بسا زهرا که خندان درکشم هر صبحدم | |||||
دوستان خون رزان پنهان کشند از دور و من | آشکارا خون مژگان درکشم هر صبحدم | |||||
گر همه مستند از آن راوق منم هم مست از آنک | خون چشم رواق افشان درکشم هر صبحدم | |||||
دهر ویران را بجز آرایش طاقی نماند | خویشتن زین طاق ویران درکشم هر صبحدم | |||||
آفتم عقل است میل آتشین سازم ز آه | پس به چشم عقل پنهان درکشم هر صبحدم | |||||
چند ازین دوران که هستند این خدا دوران در او | شاید ار دامن ز دوران درکشم هر صبحدم | |||||
از خود و غیری چنان فارغ شدم کز فارغی | خط به خاقانی و خاقان درکشم هر صبحدم |