حافظ (غزلیات)/ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
| ' | حافظ (غزلیات) از حافظ (ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش) |
' |
| ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش | دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش | |
| همچو گلبرگ تری هست وجود تو لطیف | همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش | |
| شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح | چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش | |
| هم گلستان خیالم ز تو پرنقش و نگار | هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش | |
| در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار | کرده‌ام خاطر خود را به تمنای تو خوش | |
| شکر چشم تو چه گویم که بدان بیماری | می کند درد مرا از رخ زیبای تو خوش | |
| در بیابان طلب، گر چه ز هر سو خطریست | می‌رود حافظ بی‌دل به تولای تو خوش |
