ترجمه قرآن (قمشه‌ای)/فاطر

به نام خداوند بخشنده مهربان‏

سپاس خدای راست که آفریننده‌ی آسمان‌ها و زمین است و فرشتگان را رسولان (پیمبران خود) گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر (قدرت) قرار داد، هر چه بخواهد در آفرینش می‏افزاید که خدا بر (بعث و ایجاد) هر چیز قادر است. (۱)

دری که خدا از رحمت به روی مردم بگشاید هیچ کس نتواند بست و آن در که او ببندد هیچ کس جز او نتواند گشود، و اوست خدای بی‏همتای با حکمت و اقتدار. (۲)

ای مردم، متذکر شوید که چه نعمت‌ها خدا به شما عطا فرمود، آیا جز خدا آفریننده‏ای هست که از آسمان و زمین به شما روزی دهد؟ هرگز جز آن خدای یکتا خدایی نیست، پس این مشرکان چگونه شما را (از درگاه حق رو به بتان باطل) می‏گردانند؟ (۳)

(ای رسول ما غمین مباش) اگر تو را این امت (نادان) تکذیب کنند پیمبران پیش از تو را نیز (امتهاشان) تکذیب کردند و بازگشت امور خلق به سوی خداست. (۴)

ای مردم، البته وعده‌ی (قیامت در کتاب) خدا حق است پس مبادا که زندگانی دنیا (ی فانی) شما را مغرور سازد و مبادا شیطان فریبنده (از قهر و انتقام حق) به (عفو) خدا مغرورتان گرداند. (۵)

شیطان سخت شما را دشمن است شما هم او را دشمن دارید، او حزب و سپاهش را فرا می‏خواند تا همه (مانند او) اهل دوزخ باشند. (۶)

آنان که به خدا کافر شدند کیفر آن‌ها عذاب سخت دوزخ است و آنان که ایمان آوردند و نیکوکار گردیدند پاداش آن‌ها مغفرت (خدا) و اجر بزرگ (بهشت ابد) خواهد بود. (۷)

آیا آن کس که کردار زشتش به چشم زیبا جلوه داده شده و (از خودپسندی) آن را نیکو بیند (مانند مرد حقیقت‌بین و نیکوکردار است)؟ پس خدا هر که را خواهد به گمراهی واگذارد و هر که را خواهد هدایت فرماید. پس مباد نفس شریفت بر این مردم به غم و حسرت افتد، که خدا به هر چه اینان کنند کاملاً آگاه است. (۸)

و خداست آن که بادها را بفرستد که ابرها را بر می‏انگیزد و آن ابر را ما به شهر و دیار مرده برانیم و به بارانش زمین را پس از مرگ (خزان) زنده گردانیم. حشر و نشر مردگان هم (به قیامت) همین گونه است. (۹)

هر که طالب عزت است (بداند که همانا در ملک وجود) تمام عزت خاص خدا (و خداپرستان) است. کلمه‌ی نیکو (ی توحید و روح پاک آسمانی) به سوی خدا بالا رود و عمل نیک خالص آن را بالا برد. و بر آنان که به مکر و تزویر اعمال بد کنند عذاب سخت خواهد بود و فکر و مکرشان به کلی نابود خواهد شد. (۱۰)

و خدا شما (نوع بشر) را (نخست مردی) از خاک بیافرید و سپس از نطفه (آن مرد دیگری را) خلق کرد و بعد از آن شما را جفت (مرد و زن) قرار داد، و هیچ زنی بار نگیرد و نزاید جز به علم و اراده‌ی او، و کسی عمر طولانی نکند یا از عمرش کاسته نشود جز آن‌که همه در کتاب (علم ازلی حق) ثبت است و این (ضبط اعمار و آجال خلق) بر خدا بسیار آسان است. (۱۱)

و هرگز آن دو دریا که آب این یک شیرین و گوارا و آن دگر شور و تلخ است یکسان نیستند، با وجود این شما از هر دو، گوشت تازه تناول می‏کنید و زیورها (چون لؤلؤ و مرجان) از آن استخراج کرده که در پوشیده و زیب و زیور تن می‏سازید، و در آن کشتی‌ها روان بینی تا از فضل خدا (کسب و تجارت کرده و روزی) طلبید و باشد که شکر گزار (نعمتش) گردید. (۱۲)

خداست که شب را درون پرده‌ی روز پنهان سازد و روز را درون پرده‌ی شب، و خورشید و ماه را مسخّر کرده که هر یک به مقدار معین و مدار خاصی می‏گردند، اوست خدای آفریننده و پروردگار شما، که همه ملک هستی از اوست، و به غیر او معبودانی که به خدایی می‏خوانید در جهان دارای پوست هسته‌ی خرمایی نیستند. (۱۳)

اگر آن‌ها را بخوانید (چون جمادند) نشنوند و اگر بشنوند (مانند عیسی و عزیر و فرشتگان و فراعنه چون بنده‏اند بی‏اذن خدا) به شما جواب ندهند و روز قیامت از این که آنان را شریک خدا دانستید (و به پرستش آن‌ها پرداختید) بیزاری جویند. و (ای رسول و ای امّت) هیچ کس مانند (خدای) دانا تو را (به حقیقت) آگاه نگرداند. (۱۴)

ای مردم، شما همه به خدا فقیر و محتاجید و تنها خداست که بی‏نیاز و غنی بالذّات و ستوده صفات است. (۱۵)

اگر بخواهد همه‌ی شما را به دیار عدم فرستد و خلقی از نو به عرصه وجود آرد. (۱۶)

و هیچ این کار بر خدا دشوار نیست. (۱۷)

و هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نگیرد و آن که بارش سنگین است اگر دیگری را هر چند خویش (و پدر و فرزند هم) باشد کمک بر سبکباری خود طلبد ابدا باری از دوشش برداشته نشود. و تو تنها آنان را که در خلوت و پنهانی از خدای خود می‏ترسند و نماز به پا می‏دارند توانی خداترس و پرهیزگار گردانی. و هر کس خود را (از کفر و گناه و اخلاق زشت) پاک و منزه ساخت سود و سعادتش بر خود اوست و بازگشت همه به سوی خداست. (۱۸)

و هرگز (کافر تاریک‌جان) کور و (مؤمن روشن‌روان) بینا یکسان نیستند. (۱۹)

و هیچ ظلمت با نور مساوی نخواهد بود. (۲۰)

و هرگز آفتاب و سایه هم رتبه نباشند. (۲۱)

و ابداً زندگان (علم و ایمان) با مردگان (جهل و عصیان) برابر نیستند. (ای رسول بدان که) خدا هر که را بخواهد شنوا (ی کلام حق) سازد و اما تو آن کس را که در گورستان (کفر و جهالت و شهوت پرستی) فرو رفته هرگز شنوا نتوانی کرد. (۲۲)

تو جز آن‌که (خلق را از کیفر اعمال بد) بترسانی به کاری مأمور نیستی. (۲۳)

ما تو را به حق و راستی به سوی خلق فرستادیم تا (خوبان را به بهشت باد) بشارت دهی و (بدان را از قهر حق) بترسانی، و هیچ امتی نبوده جز آن‌که در میانشان ترساننده‏ای (و رهنمایی) بوده است. (۲۴)

و اگر امت تو را تکذیب کردند پیشینیان هم پیغمبران خود را که با آیات و معجزات و کتب و حجت‌های روشن برای هدایتشان آمدند همه را تکذیب کردند. (۲۵)

من هم از آن کافران مؤاخذه شدید کردم پس (بنگر که) قهر و عذاب من چگونه (و چه سخت) بود. (۲۶)

آیا ندیدی که خدا باران را از آسمان فرود آورد، و به آن انواع میوه‏های گوناگون و رنگارنگ پدید آوردیم؟ و (در زمین) از کوه‏ها طرق زیاد و اصناف و رنگ‌های مختلف سفید و سرخ و سیاه هست (که خدا خلقت فرمود). (۲۷)

و از اصناف مردم و اجناس جنبندگان و حیوانات نیز رنگ‌های مختلف هست (که خدا آفرید) و از میان اصناف بندگان تنها مردمان عالم و دانا مطیع و خداترسند. البته خدا عزیز و توانا و بسیار بخشنده گناهان است. (۲۸)

آن‌ها که کتاب خدا را تلاوت کرده و نماز به پا می‏دارند و از آن‌چه ما روزیشان کرده‏ایم پنهان و آشکار (به فقیران) انفاق می‏کنند (از لطف خدا) امید تجارتی دارند که هرگز زیان و زوال نخواهد یافت. (۲۹)

تا خدا به آن‌ها پاداش کامل عطا کند و از فضل و کرم باز بر ثوابشان بیفزاید که او (خطای مؤمنان را) بسیار بیامرزد و به شکر گزاران احسان فراوان کند. (۳۰)

و آن‌چه از کتاب (آسمانی قرآن) بر تو وحی فرستادیم آن حق است که کتب آسمانی (تورات و انجیل) را که پیش از اوست تصدیق می‏کند (و آن‌ها حقانیت آن را تصدیق می‏کنند. تو از تکذیب کافران میندیش که) همانا خدا به اعمال بندگان خود کاملاً بصیر و آگاه است. (۳۱)

آن‌گاه (پس از آن پیمبران سلف) ما آن خاندان را که از بندگان خود برگزیدیم (یعنی رسول خاتم و آلش صلّی اللَّه علیه و آله را) وارث علم قرآن گردانیدیم. باز هم بعضی از آن‌ها (یعنی فرزندان او) به نفس خود ظلم کردند و بعضی راه عدل پیمودند و برخی به هر عمل خیر (با جان و دل) به دستور حق سبقت گیرند. این رتبه در حقیقت همان فضل بزرگ (و عطای بی‏منتهای الهی) است. (۳۲)

همان بهشت ابدی که در آن داخل شوند و با زر و گوهرهای آن (به دست و بدن) زیور گردند و جامه‌ی حریر و پرند در بر کنند. (۳۳)

و گویند: حمد خدا را که حزن و اندوه ما ببرد، همانا خدای ما بسیار بخشنده جرم گناهکاران و پاداش دهنده سپاس شکر گزاران است. (۳۴)

شکر آن خدای را که از لطف و کرم، ما را به منزل دائمی (بهشت) وارد کرد، که در اینجا هیچ رنج و المی به ما نرسد و ابدا ضعف و خستگی نخواهیم یافت. (۳۵)

و آنان که کافر شدند عذاب ایشان آتش دوزخ است که نه حکم مرگ بر آنان رود تا بمیرند و نه از عذابش کاسته شود (تا آسوده شوند). این گونه هر کافر لجوجی را کیفر می‏کنیم. (۳۶)

و آن کفّار در آتش دوزخ فریاد و ناله کنند که ای پروردگار، ما را (از این عذاب) بیرون آور تا بر خلاف گذشته به اعمال نیک بپردازیم. (خطاب شود) آیا شما را به اندازه‏ای عمر ندادیم که هر که اهل تذکر و پند شنیدن است در این مدت متذکر شود (و به توبه پردازد)؟ و آیا بیم‌دهندگان بر شما نیامدند؟ پس (امروز) عذاب دوزخ را بچشید که ستمکاران را هیچ یار و نجات دهنده‏ای نخواهد بود. (۳۷)

خدا به اسرار غیب آسمان‌ها و زمین داناست و به افکار و اندیشه‌ی دل‌ها هم کاملاً آگاه است. (۳۸)

اوست خدایی که شما را در زمین جانشین (امم گذشته) قرار داد، اینک هر کس کافر شود زیان کفر بر خود اوست و کفر کافران نزد خدایشان چیزی جز خشم و غضب حق بر آنان نیفزاید و کفر کافران چیزی جز خسارت و زیان بر آن‌ها نخواهد افزود. (۳۹)

(ای رسول ما، مشرکان را) بگو: شما که خدای یگانه را رها کرده و بتان را شریک خدا می‏خوانید با من بگویید و نشان دهید که این بتان چه چیزی از زمین آفریده‏اند؟ یا آیا شرکتی در خلقت آسمان‌ها (با خدا) داشته‏اند؟ یا کتابی به آن‌ها داده‏ایم که (بر عقیده شرک خود) از آن برهانی آرند؟ (هیچ یک از این‌ها نیست) بلکه ستمکاران مشرک را حجّتی جز وعده‌ی دروغی که به آن یکدیگر را می‏فریبند چیزی در دست نیست. (۴۰)

محققاً خدا آسمان‌ها و زمین را از این‌که از جای خود بلغزند نگاه می‏دارد، و اگر رو به لغزش و انحراف از مسیر خود نهند گذشته از او هیچ کس آن‌ها را محفوظ نتواند داشت، (و بدانید) که خدا (بر کفر و گناه خلق) بسیار بردبار و آمرزنده است. (۴۱)

و (مشرکان عرب) محکم‏ترین قسم به نام خدا یاد می‏کردند که اگر بیم‌کننده‏ای از جانب خدا برای (هدایت) آن‌ها بیاید از هر یک از امم (یهود و نصاری زودتر و) بهتر هدایت یابند. و آن‌گاه که بیم‌کننده‏ای آمد بر آن‌ها چیزی جز مخالفت و نفرت نیفزود. (۴۲)

بدین جهت که می‏خواستند در زمین تکبر و گردنکشی کنند و مکر در اعمال بد اندیشند، و مکر زشت و فکر بدکاری جز بر صاحبش احاطه نکند، پس آیا اینان جز آن‌که به طریقه‌ی امم گذشته هلاک شوند انتظاری دارند؟ و طریقه‌ی خدا (در هلاک بد اندیشان) را هرگز مبدّل نخواهی یافت و طریقه‌ی حق (و سنّت الهی) را هرگز تغییرپذیر نخواهی یافت. (۴۳)

آیا این مردم در روی زمین سیر نکردند تا عاقبت کار ستمکاران پیش از خود را که نیرو و اقتدارشان هم بسیار بیش از اینان بود (به دیده عبرت) بنگرند که چگونه شد؟ و هیچ موجودی در آسمان‌ها و زمین از قدرت خدا نتواند کاست، که همانا خدا در ازل و ابد عالم قادر مطلق است. (۴۴)

و اگر خدا از کردار زشت خلق مؤاخذه کند در پشت زمین هیچ جنبنده‏ای باقی نگذارد و لیکن (کیفر) خلق را به تأخیر می‏افکند تا به وقت معین (که حکمتش اقتضا کند) و چون هنگام اجل آنان فرا رسد خدا به احوال بندگانش کاملاً بیناست (و مقدار مجازات و عفو هر کسی را می‏داند). (۴۵)