در آنجا نشاند و بقلعۀ بالمن بشیر نام امیری بکوتوالی پدید کرد و آن ولایت باختیار الدّین قوشتم که برادر او بود داد و در خدمت سلطانشاه و والدۀ او روی بنیشابور آورد، قوشتم بکشواره تاختن آورد بر سر پادشاه مبارز الدّین ارجاسف او را بگذاشت که بدربند درون شود و کمین کرد بوقت بازگشت، قوشتم با سواری سی بیرون افتاد، دیگر همه را بکشتند و بیرون تمیشه مقام نیارست کرد، برفت تا مدد گیرد و بازآید چون مؤیّد بنیشابور رسید سلطانشاه پیش او فرستاد که من آمدم تا تو مرا مدد کنی که بملک پدر باز رسم من خود هرروز بمدد تو مشغولم و اند هزار مرد من بمازندران کشته آمدند من بطرف خطا خواهم شد، مؤیّد دست و پای او ببوسید و لشکر برگرفت و عزیمت خوارزم کرد و شاه اردشیر بسلطان صاحب قران نبشته بود و میان ایشان بموافقت معاهدت رفته، بحدّ سوبرنی در تاختن ببندگان سلطان سعید رسید، اسبش تکیه کرد و کبوت افتاد، او را بینداخت، سواری بگرفت و بسته پیش سلطان آورد، اوّل گفت من اشتروانی بودم و چون نام او را بشناخت و گفت آیبه اوست پیش سلطان در روی افتاد و گفت بجان امان دهد تا خزانۀ سلطان سنجر بتو تسلیم کنم، گفت وقت بازرگانی نیست، از اسب فرود آمد و مؤیّد را سراپای فرمود کشید و میانش زد بدست خویش و نقّاشی شاعر بمدح شاه اردشیر میگوید بیت:
ز باز همّت او بود بر در خوارزمکه کبک عمر مؤیّد گذاشت شب بخروس
چون خبر قتل او بشاه رسید از مقام لیان۱ کوچ کرد، بامداد شب را باسترآباد رسیده بود، بخلاف دویست سوار با او نبودند، با فردا و پس فردا لشکر رسیدند بحدّ سپید گور دهلیز و سرای پرده بر پای کردند [در آن روز سیّد علاء الدّین و رکن الدّین ابناء سیّد شمسک بیشک‌گر از اولاد علیّ بن اسمعیل بن جعفر الصّادق بود داد کردند که پدر ایشان را حیدر کرد که بهتر کردان بود بجهت معالجت پسرش برده بود که در حلقومش مرض بود مداوا کند، پسر مرد، شمسک را کردان بکشتند، شاه تمامی کردان را قتل کرد و مال ایشان را بغارت داد و دیه ایشان را بجنایت قصاص بسیّدان داد و تقویت کرد تا صاحب شدند و بعد تصرّف بسیّدان اده‌زاده شمسک میگفتند و پس از آن کرده کلان میخواندند و الحال اولاد سیّد شمسک نیز صاحب آن ده‌اند۲] هم در آن روز خبر افتاد
________________________________________
(۱) - ب، لیات
(۲) - قسمت بین دو قلاب از الف افتاده و فقط در ب هست.
