یعود مرضاهم طولا و یشهدهمعند المصائب فعل السّادة البذل۱ فهم بطانته و الصّائلون بهعلی العدی بنفوس قبل لم تصل و فی الخمیس و فی الإثنین یجمعهمالیه من بین ذی سن و مقتبل فلیس یخلو و لا ینفکّ مجلسه ال‍‌معمور بالأهل و الأنصار و الخول من عالم فطن او شاعر لقناو ناطق لسن او ناظر جدل یرجی و یخشی و ما تخشی غوائلهو من رجا نیل حیف منه لم ینل تواضع الصّید اجلالا له و لهتواضع الثّنوی۲ الخاشع الوجل ابوابه لبغاة الخیر منتجعلا یحجب الرّاغب الملهوف بالعلل ما إن یحیف و لا یصغی الی جنفو لا یرخّص فی حیف و لا میل سبیله فی الجمیع العدل مقتفیاآثار آبائه عن ذاک لم یزل انظر فهل طامع فی ظلم مضطهدمن طالبّی و شیعیّ و منتقل او دیلمی فهل یقمعه سیرتهو عدله او یری فی زیّ معتدل احیا الحلوم و احیا الحالمین لهاو خصّهم منه بالتّبجیل و الجمل [کذا؟]
موافقت بو الحسین و بو القاسم بمخاصمت داعی
[ابو القاسم بن النّاصر الکبیر باز بگیلان خروج کرد و مردم بسیار بر او جمع شدند، سیّد بو الحسین نیز از گرگان بر داعی متغیّر شد و حشم جمع کرده بآمل آمد و با داعی مصاف داد و داعی بو الحسین را بشکست] چون شکسته شد ببرادر ابو القاسم پیوست، چون ایشان بهم پیوستند با ماکان بن کاکی و علیّ بن خورشید و اسفار بن شیرویه و رشاموج عهد کردند که داعی را بگیرند، چون داعی ازین حال واقف شد از آمل کوچ کرد
________________________________________
(۱) - تصحیح قیاسی و در اصل: العذل
(۲) - تصحیح قیاسی و در اصل: البنوی، ظاهرا اشاره است بتواضع ثنویّۀ مجوس در مقابل آتش که سجدۀ ایشان در این حالت مثل بوده: ابن المعتزّ میگوید: وصلت هداهدة کالمجوسمتی تر نیرانها تسجد (المضاف و المنسوب ص ۳۸۴)
