قال الشّاعر:
اجیبوا الی الموت الّذی ساقکم لهعدوّ شدید البغی اجور جائر فانّ اله النّاس عون یعینناو ینصرنا ربّ لنا خیر ناصر و انّ امیر المؤمنین فقائد۱رماکم بجند فوق خیل ضوامر کانّهم اسد معار خیولهممن الطّیر سرب کلّ طرف کطائر۲ فلیتکم یا صفوتی من رعیّتیعلی الدّین قد یردیکم کلّ کافر [کذا] و ان ینج منّی المازیار فسوءةو اصحابه اهل الذّنوب الکبائر و البسه من کسوة القتل جبّةصباغتها حمراء من دم فاجر۳
فقد استیقن امیر المؤمنین انّکم بالصّواب نطقتم و فی جمیع ذلک صدقتم و اخفیتم اکثر ممّا۴ ابدیتم و حقّ الخلیفة رعیتم و بالامام استعنتم و ایجاز الکلام استعملتم و الایجاز احسن شیئ و الحلال [کذا] اهنأ فیئ۵ و المستعان اللّه العلیّ القادر و امیر المؤمنین له عبد لا یملک لاحد نفعا و لا ضرّا و لا خیرا و لا شرّا الاّ باذن من خالقه فیسأل اللّه صبرا جمیلا علی النّصرة دلیلا و الصّابر منصور و الطّاغی مقهور و یعاقب الباغی و لو بعد حین و یصطاد الحیّة۶ برفق و لین، و اعلموا انّ حقّ الامام علی الرّعیّة الطّاعة و افضل الأعمال ما علیه الجماعة و من بغی علی الآخر اهانه اللّه و ما کان لأمیر المؤمنین علم بما اخبر تموه فقد انتبه لما نبّه و أنبه لذلک من قبله من جنده و موالیه و سایر رعایاه و استعان باللّه و توکّل علیه و رغب فی النّصر الیه فانّ الظّفر من اللّه و سیر حلکم امیر المؤمنین من محلّة البلوی و جوار الذّلّ و سجونه الی دیار العزّ و حصونه و یرفعکم من الاتّضاع۷
و الخمول الی الرّجاء و الرّغد و الفسحة، و النّصرة لیست بید الأمام انّما هی بید الخالق العلاّم و التّوفیق به و القوّة له و امیر المؤمنین یسأل اللّه أن یمکّنه من البغاة کما امکنه من الطّغاة من اهل غور [کذا؟] الّذین حبسوا الأتاوة و أظهروا العداوة و کما سلّطه۸
علی اهل الرّوم الّذین حبسوا المسلمین فأنقذهم اللّه بامیر المؤمنین و أیّده فرحا مسرورا و مستبشرا منصورا و ما نال ذلک امیر المؤمنین بجنده و تبعه و ملکه و سلطانه بل
________________________________________
(۱) - کذا فی جمیع النّسخ
(۲) - در اصل: لطائر
(۳) - از جواب معتصم فقط این قطعه شعر در سایر نسخ غیر از الف هست
(۴) - در اصل: ما
(۵) - در اصل: فره
(۶) - در اصل: الجنّة
(۷) - تصحیح قیاسی، در اصل: الارضاع
(۸) - در اصل: سلط
