از تعرّض پارسی‌ها سالم بماند، سفائن خود را به یکی از دو شعبهٔ مزبور نیل کشیدند و سپاه پارس به محاصرهٔ ایناروس و همراهان او و آتنی‌ها پرداخت. این محاصره یک سال و نیم بطول انجامید و در این مدّت پارسی‌ها تمام مصر را به اطاعت درآوردند. فقط آمیرته[۱] در دلتای نیل مقاومت می‌کرد و پارسی‌ها بدین سبب، که این صفحه تماماً پر از باتلاق بود، نمی‌توانستند بر او دست بیابند. محاصرهٔ جزیرهٔ پرس‌پی‌تس طول کشید و پارسی‌ها، چون دیدند با وسائل عادی نمی‌توانند داخل جزیره شوند، بالاخره تصمیم کردند به اینکه یکی از شعبه‌های نیل را بخشکانند، تا بی‌مانع داخل جزیره گردند. با این مقصود نهرهای زیاد کنده آب نیل را در آن انداختند و کشتی‌های آتنی به خاک نشست.
پس از آن پارسی‌ها به جزیره حمله کردند و ایناروس یگانه چاره را در این دید. که تسلیم شود و در نتیجهٔ مذاکرات، خود او با همراهانش و پنجاه نفر یونانی تسلیم شدند، باین شرط که جان آنها در امان باشد، ولی بشوش رفته بعد بامر شاه مرخّص گردند. باقی سپاهیان یونانی به عدّهٔ شش هزار نفر نخواستند تسلیم شوند و، برای اینکه کشتی‌های آنها بدست ایرانیان نیفتد، سفائن خود را آتش زدند. بر اثر این اقدام چون ارته‌باذ و مگابیز دیدند، که آنها مصمم‌اند از جان گذشته بجنگند، راضی گشتند به اینکه با آنها مساعدت کنند، تا به اوطان خود برگردند. آتنی‌ها این شرط را پذیرفته از راه سیرن بیونان برگشتند (دیودور، کتاب ۱۱، بند ۷۷).
توسیدید گوید (کتاب ۱، بند ۱۱۰) عدّهٔ یونانی‌هائی که برگشتند، خیلی کم بود و غالب یونانی‌ها تلف شده بودند. پس از تسلیم شدن ایناروس و مصریها و یونانی‌ها پنجاه کشتی آتنی به رود نیل داخل شد. توضیح آنکه آتن این سفائن را به کمک آتنی‌ها و مصریها فرستاده بود و آنها از تسلیم شدن قشون مصر و یونانی خبر نداشتند.
سفائن ایران در حال به آنها حمله کرد، سپاهیان برّی هم کمک کردند و در نتیجه این پنجاه کشتی آتنی تلف شد (۴۵۴ ق. م). از شرح مذکور معلوم است، که شورش مصر شش سال طول کشیده و پس از آن این مملکت قدیم تاریخی از نو یکی
- ↑ Amyrteus (به مصری آمون الرّوت یا آمون‌روت).
