دارای ۱۳ سطر می‌باشد، از این سطور فقط قسمت چپ آن باقی است و ما بقی محو شده.
۴-کتیبه‌ای نیز در تخت‌جمشید از اردشیر دوّم بزبان و خط بابلی یافته‌اند، که فقط چند کلمه از آن باقی است.
این کتیبه‌ها را هم از داریوش اوّل یافته‌اند: ۱-کتیبۀ کوچکی بزبان شوشی جدید در بیستون، که مضمونش هنوز معلوم نیست. ۲-تکرار مختصری از سه سطر کتیبه بزرگ داریوش در بیستون بزبان شوشی جدید. ۳-کتیبه‌ای بزبان آرامی در نقش رستم، که بعض قسمت‌هایش محو شده. ۴-کتیبه‌ای بزبان شوشی جدید در تخت‌جمشید، که دارای ۲۴ سطر است. ۵-کتیبه‌ای بزبان بابلی در همان‌جا.
مضامین سه کتیبۀ آخری انتشار نیافته، ولی بی‌تردید می‌توان گفت، که از حیث مفاد باید در زمینۀ کتیبه‌های پارسی در محلّهای مذکور باشد.
کاوشهای نوین در ایران
پیش از آنکه باین مبحث خاتمه دهیم، مقتضی است این چند سطر را بر آنچه گفته شده است بیفزائیم. جای این مطالب در مدخل تألیف بود، ولی زمانی که جلد اوّل آن بطبع می‌رسید، اطلاعاتی راجع باین موضوع هنوز انتشار نیافته بود. بنابراین در اینجا کلیّاتی اجمالاً گفته می‌شود و معلوم است، که کیفیّات اکتشافات، بقدری که به دوره‌های تاریخ ایران مربوط باشد، در جای خود بیاید.
۱-اخیرا، یعنی از وقتی که در امتیازنامه حفریات دولت فرانسه در ایران تجدید نظر بعمل آمد و قرارداد جدیدی بین دولتین ایران و فرانسه راجع باین مسئله منعقد گشت، کاوشها در امکنۀ تاریخی ایران مخصوصا مورد توجّه گردید و علاوه بر هیئت علمی دولت فرانسه، که در شوش کارهای سابق خود را تعقیب می‌کند، هیئتهائی هم به اجازۀ دولت در چند جای دیگر ایران به حفریات و کاوشها پرداخته‌اند.
