یونانی به خدمت خود اجیر کرد. اردشیر قشونی مرکّب از هفتاد هزار نفر بقصد او فرستاد و تیروس‌تس سردار اردشیر شکست خورد. چون در این اوان آتن با جزائر خیوس، ردس، گس و بیزانس در جنگ بود (این جنگ را جنگ متّحدین یا اجتماعی نامیده‌اند) اردشیر دولت مزبوره را تهدید کرد، که اگر به ارته‌باذ کمک کند، بحریّه‌ای از سیصد کشتی تشکیل کرده به کمک جزائر مزبوره خواهد فرستاد.
آتنی‌ها ترسیده فوراً خارس را احضار کردند و گفتند، که مردم آتن با خارس همراه نیستند (دیودور، کتاب ۱۶، بند ۲۲). در این احوال ارته‌باذ، که از آتنی‌ها مأیوس شده بود، به دولت تب متوسّل شده پنج‌هزار نفر سپاهی از آنها اجیر کرد (۳۵۳ ق. م) و بواسطهٔ این قوّه و سردار تبی، که پام‌من[۱] نام داشت، در دو جدال دیگر فاتح شد، ولی بعد شکست خورد. ذکر وقایع بعد در جای خود بیاید، زیرا با وقایع دیگر ملازم است و مقتضی نیست، که پیش افتیم.
شورش صیدا و قبرس
در این زمان اهالی صیدا و سایر قسمت‌های فینیقیّه، چون از حکّام ایران ناراضی بودند، شورشی برپا کرده با مصریها بر ضدّ شاه همدست شدند. اردشیر، که بقول دیودور (کتاب ۱۶، بند ۴۱) راحت‌طلب بود و نمی‌خواست از قصر خود حرکت کند، در ابتداء اعتنائی باین واقعه نکرده سردارهائی برای فرونشاندن این شورش فرستاد، ولی آنها موفّق نشدند و اردشیر، چون دید که شورش دامنه یافته، قبرس و سایر شهرهای فینیقی نیز با صیدائیها همدست شده‌اند و مصریها هم به شورشیان کمک می‌کنند، مصمّم شد خود با سپاهی مکمّل بطرف سوریّه حرکت کند.
در فینیقیّه شهری بود، که یونانی‌ها آن را تری‌پولیس[۲] یعنی سه شهر می‌نامیدند این شهر بقول دیودور ترکیب شده بود از آراد[۳]، صیدا و صور، که هریک به مساحت یک استاد (۱۸۵ مطر) از دیگری واقع بود (عبارت دیودور قاصر است و از آن چنان استنباط می‌شود، که از سه شهر مزبور یک شهر تشکیل شده و مسافت بین آنها این
