خود را با پدران آنها بقتل رسانید. ژوستن نیز این کشتار را تأیید کرده (کتاب ۱۰، بند ۳). پس از این کشتار اردشیر تمام کسانی را هم، که از آنها ظنین بود یا می‌پنداشت، که از سلطنت او ناراضی هستند، نابود کرد. چنین است روایات بعض مورّخین عهد قدیم، ولی نلدکه عقیده داشت، که این گفته‌ها اغراق‌آمیز است و در تحت تأثیرات نوشته‌های دی‌نن، که اردشیر را خیلی بد توصیف کرده و تنفّر مصریها از او، نقل شده است. اردشیر اشخاصی را، که به سلطنت نزدیک بوده‌اند، نابود کرده، زیرا اشخاصی، مانند داریوش (داریوش سوّم زمان بعد) و اکسیاترس[۱] برادر اردشیر دوّم، زنده ماندند. عالم مذکور در اینجا اردشیر سوّم را با اسکندر مقدونی پسر فیلیپ مقایسه کرده، زیرا، چنانکه بیاید، او هم پس از جلوس بتخت جمعی را از خانوادهٔ خود بقتل رسانید (تتبّعات تاریخی الخ، صفحهٔ ۱۱۶).
اسکات شورشهای داخلی
پس از آن اردشیر به فرونشاندن شورشهای داخلی پرداخت، چنانکه ذکر هریک از وقایع پائین‌تر بیاید. از قراین چنین استنباط می‌شود، که در این راه نظر اردشیر در ابتداء به کادوسیان متوجّه گشته و بدان صفحه لشکر کشیده. جهت معلوم است، زیرا این مردم در زمان اردشیر دوّم شوریدند و او موفّق نشد آنها را کاملاً مطیع کند. کیفیّات قشون‌کشی اردشیر سوّم بدین ولایت درست معلوم نیست، همین‌قدر از نوشته‌های دیودور، ژوستن، آرّیان و کنت‌کورث چنین بنظر می‌آید، که داریوش نبیرهٔ داریوش دوّم در این جنگ بهره‌مندی داشته و بهمین جهت والی ارمنستان گشته. ژوستن گوید (کتاب ۱۰، بند ۳)، که کدمان (یعنی داریوش) در این جنگ شجاعت‌ها کرد و پارسی‌ها موفّق شدند. پس از آن اردشیر متوجّهٔ ممالک دیگر، که علم طغیان برافراشته بودند، گردید.
یاغیگری ارته‌باذ[۲]
ارته‌باذ والی فریگیّهٔ سفلی (فریگیّهٔ هلّس‌پونت) در ۳۵۶ ق. م بر او یاغی شده خارس[۳] نام آتنی را با جمعی از سپاهیان
