این برگ نمونه‌خوانی نشده است.
–۱۷–
فضل دیگر
اندر کتاب بلدان و منافع آن که یاد کرده اند که از هر شهری چه خیزد، گفته اند که از سیستان زر آبریز خیزد ومارا اصل ان معلوم نبود تا اکنون که بوالمؤید گوید و اندر کتاب ابن دهشتی[۱] گبرکان نیز بگوید که یکی چشمه بود در هیرمند برابر بست،[۲] و آب همی برآمدی و ریگ و زر برآمیخته، چنانکه آن روز که کمتر حاصل شدی کم از هزار دینار زر ساو نبودی، افراسیاب آنرا ببند جادوئی ببست، گفت این خزینه ایست، و چنین گفته اند که هم بسر هزاره[۳] باز شود و باز منفعت بحاصل آید بمشیة الله، و کوه توژکی خود معروفست و مشهور که نقره همی بیرون آمد و اکنون اگر خواهند هم بیرون آید.
فضل دیگر
جشمه سمور است که سال تا سال بتابستان و زمستان روان است و منفعت آن موجودست. بوالموید دیگر همی گوید که اندر سیستان یکی کوهست که آن همه
- ↑ ظ مراد: رود «زَر ِ ُنو مثبتی» و دریاچه «زرین مند» به بندهشن باشد، رجوع شود فقره ۶۷ زامیادیشت و فصل ۲۳ فقره ۶ بندهشن (جلد دوم یشتها ص ۲۹۸)
- ↑ در متن تراشیده شده و بشت هم خوانده میشود.
- ↑ یعنی سه هزار سال بعد از زردشت - درروایات زردشتیان عالم از بدو خلقت روح تا پایان بدوازده هزاره تقسیم شده که در آخرین هزاره آن یزدان و راستی بر اهریمن و دروغ چیره شود. مسعودی گوید: «جیومرت.... ملک اربعین سنه و قبل ثلاثین و ذلک فی الهزاریکة الأولی فی بدء النسل و تفسیر ذلک الالف سنه... الخ» التنبیه و الاشراف - ص ۸۹ س ۱۸ - و دهمین هزاره ها هزاره هوشیدر و سپس هزاره هوشیدرماه و آخرین هزاره سوشیانس است و اینها نبیره‌های زرتشت اند که از سیستان بیرون آیند و رستاخیز شروع شود و دنیا از اهریمنان پاک گردد و گروثمان یعنی ملکوت با زمین برابر ایستد و دوزخ از دیوان و کرپان (پیشوایان بد) و اهریمن و دروندان و دوزخیان انباشه آید و بیمرگی در جهان مادی پدید شود (کتب سنت پهلوی)
