از آن روز که ایزد تعالی بزمین آورد پادشاهی وزندگانی هزار سال[۱] بود، و پس از وی پادشاهی [ ُاو شهنک] بود چهل سال، و پس از وی پادشاهی طهمورث بود که[۲]........... ........................................................................... ...........................................................................
سیستان بنا کردند، تا پیغامبر ما محمد مصطفا[۳] صلی الله علیه وسلم بیرون آمد بفرمان ایزد تعالی، و شریعت اسلام آورد، چهار هزار سال بود شمسی، و بیشترین فضلی شهر سیستان را اینست که اول نام و خبر او صلی الله علیه بزبان مردمان خاص و عام آنجا رفته شد، و بنا کردن سیستان آن روز بود که گرشاسب دانایان جهان را گرد کرده بود، که من شهری بنا خواهم کرد بدین روزگار که ضحاک همه جهان همی ویران کند، و آزادگان جهانرا همی کشد و از جهان بجادوئی همی بر کند، تا
←۱۰۳» و مسعودی گوید: کلام فی بدء النسل و ما کان من میشاه و هو مهلا بن کیومرث و من میشانی وهی مهلینه بنت کیومرث» (التنبیه والأشراف چاپ لیدن ص ۹۳) وطبری گوید: ولد لجیومرت ابنه مشی و تزوج مشا اخته میشان فولدت له سیامک بن مشا و سیامی ابنة مشا فولد لسیامک بن مشی افرواک و دیس و براسب واجرب واوراش بنوسیامک وافری و دذی و بری و اوراشی بنات سیامک (طبع لیدن: ص ۱۵۴) و بطوریکه برخی از محققین امروز معتقدند اصل این دو لغت «مردی و مردانه» است که به معنی مرد و زن باشد و در زمان قدیم بواسطه غلط خوانده شدن خط اوستائی این تصحیف روی داده و شرحی که ابوریحان بیرونی در صفحه ۹۹ از آثار الباقیه ذکر کرده و نیز شرحی که قبلا از مسعودی ذکر شد مؤید این مقال میباشد - بیرونی گوید: «میشی و میشانه... و یقال لهما ایضا ملهی و ملهیانه وبسیها مجوس امل خوارزم مرد و مردانه... و در متون پهلوی: (مهری و مهریانی) است. (متنهای پهلوی، بمبئی: ص ۴۲ فقره ۲)
