و بپادشاهان کیان رسانیده، و این نسب نامه از عصر ملک قطب الدین محمد متداول بوده و معین الدین اسفزاری صاحب تاریخ هراة معاصر ملک نظام الدین یحیی نسب ویرا با حذف ابوالفضل اول با بو جعفر احمدبن محمدبن خلف بن ابی جعفر بن لیث بن فرقد، پدر خلف بن احمد میرساند، و بدیهی است که معین الدین این نسبنامه و شجره را از خود جعل نکرده و اینکار را خود ملوک مذکور پس از یکی دو پشت که از ابوالفضل اول جد بزرگ آن سلسله گذشته ترتیب داده اند، و اگر این تاریخ در سنین ۷۲۵ که پایان قسمت ثانی کتابست تألیف شده بود و یا مطابق حدسی که از قرائت مقدمه احیاءالملوک زده اند در عهد ملک قطب الدین تألیف میشد، ممکن نبود در آن باین صراحت از قطع نسل آل یعقوب و عمرو وخلف بن احمد حدیث کند، و اینهم دلیلی دیگر است که کتاب در عهد ابوالفضل نصربن احمد ملقب بتاج الدین معاصر باطغرل و متوفی بسال ۴۶۵ تألیف شده و هنوز زود بوده است که نسبت خودرا بآل صفار برسانند.
ه) دلیل روشنتر از همه طرز و شیوهٔ تحریر کتابست که میتوان آنرا یکی از سه کتاب قدیم نثر فارسی: تاریخ بلعمی، تاریخ بیهقی و تاریخ گردیزی که فعلا معروف‌اند شمرد و بلکه چنانکه خواهیم گفت ترکیبات و لغات و اصطلاحاتی درین کتاب هست که آنرا از بیهقی و گردیزی هم کهنه تر مینماید.
۶) دیگر از دلایل قدمت، نام شهرها و قصبه هائی است که گوئی در قرون بعد از سلاجقه و ترکتازی ترکمانان و مغول بکلی ویران شده و از آنها در کتب جغرافیائی و تاریخی متأخر مانند معجم البلدان یا نزهت القلوب یا تاریخ هراة با احیاء الملوک و غیره اثری نیست و از آنجمله در صفحه (۱۹۹) در مرگ طاهر بن اللیث برادر یعقوب گوید: «و گور او اکنون بکرمتی است» و با انقلابات سیستان و فترات مخربه آن ملک که از عهد ترکمانان ببعد موجب خرابی و انمحاء اکثر قراء و قصبات سیستان گردید، بعید است که گور برادر یعقوب در کرمتی نام محلی از توابع نوقان (نوق؟) در مملکت سیستان بیاد کسی مانده باشد جز آنکه تألیف کتاب را چنانکه معتقدیم خیلی قدیم بدانیم.
۷) دیگر در صفحه ۱۵۸ گوید: «و از آنروز تا این روز ببغداد بیش از سیستان
