که هم خواننده را تسهیل باشد و هم اصل محفوظ بماند. در مواردی که غلط فقط احتمالی بوده و وجه صحیحی در نظر مترائی میشد غلط متن را دست نزدیم و وجه محتمل را در حاشیه ذکر کردیم با ذکر دلیل آن احتمال از عبارت و سبک انشای خود مؤلف و امثال آن کمترین فایده این احتمال آن است که خواننده را بتامل دعوت میکند و ازین راه ممکن است احتمال بهتری در ذهن خواننده پیدا بشود.
موضوع نقطه گذاری را که برای خوانندگان و مخصوصاً دانشجویان بسیار باعث تسهیل کار و وسیله درک لطایف کتاب است، بدقت رعایت کردیم. راجع به رسم‌الخط چون هیچیک از نسخه های ما قدیمی نبود و رسم الخط معتبر لازم الاتباعی نداشتند و حتی هیچیک از آنها جز چاپ کلکته رسم ثابتی نداشتند، درین خصوص نیز بروش التقاطی عمل کردیم و هر کلمه‌یی را بشکل نسخه‌یی که بهتر یعنی برای خوانندگان روانتر بود نوشتیم در کلمات مختوم به الف یا هاء غیر ملفوظ در مورد امتصال آنها به یاء، بتبع نسخه فاضلیه «یی» نوشتیم که بعقیده ما از حیث رفع التباس و مطابقت با تلفظ جاری بهترین اشکال است
حواشی و تعلیقات
در نوشتن حواشی کتاب دو اصل مبنای کار ما بود یکی ایجاز و دیگری ارتباط با موضوع. مقید بودیم که فقط آنچه را که برای فهم عبارت کتاب لازم است بنویسیم و از فضل فروشی و پرگوئی که بعنوان تذییل و تکمیل مرسوم است احتراز کنیم
در تفسیر لغات چون نظر بحاجت دانشجویان بوده بدین جهت بسیاری از لغتها را که البته برای طبقه بالاتر معلوم و روشن است تفسیر کردیم. در تفسیر لغات سعی کردیم که حتی الامکان بمدارکی رجوع کنیم که نزدیکتر بعصر مؤلف و بالنتیجه آشناتر بمعنای قدیمی کلمه هستند بدین جهت برای لغات عربی در درجه اول از تاج المصادر امام ابوجعفر بیهقی و سامی میدانی و مفاتیح العلوم و امثال آنها که در حواشی مذکور است ، استفاده کردیم. لغات فارسی را از کتاب اسدی و دواوین شعرا و دیگر نوشته های نزدیک بعصر بیهقی گرفتیم و مخصوصاً بخود کتاب مراجعه کردیم و پس از همه بفرهنگهای متأخر، وهرجا نظری داشتیم نوشتیم و نام مدارک و ماخذ ها را همه جا ذکر کردیم.
