این برگ هم‌سنجی شده‌است.
| که قلم سرخ‌رنگ می‌باید | نه بسختی چو سنگ می‌باید | |||||
| نی سیاه و نه کوته و نه دراز | یاد گیر ای جوان ز روی نیاز | |||||
| معتدل نی سطبر و نی باریک | و اندرونش سفید نی تاریک | |||||
| نی درو پیچ و نی درو تابی | ملک خط راست نیک اسبابی | |||||
| گر قلم سخت باشد و گر سُست | دست را زین و آن بباید شُست | |||||
در سیاهی ساختن
| بطلب دوده تمام‌عیار | دوده یک سیر و صمغ خوب چهار | |||||
| زاگ و مار و بجوجه زود و چه دیر | گیر یکسیر از آن و زین دو سیر | |||||
| صمغ در آب ریز پاک ز خاک | تا چو ماء العسل گدازد پاک | |||||
| یکدو روزش بصمغ محکم کوب | خانه را از غبار و گرد بشوی | |||||
| تا بصد ساعتش سلایه بکن | یاد گیر از من این ستوده سخن | |||||
| زمه از زاگ بهترست بسی | وین ندانسته جز فقیر کسی | |||||
