برگه:Shahnameh-Jules Mohl-01.pdf/۱۰۸

	کشیدم کین از سواران چین			گشادیم بر جان ایشان کمین		۱۰۸۵
	بنیروی شاه آن دو بیدادگر			که بودند خونی زخون پدر
	سران شان بریدیم بشمشیر کین			بپولاد شستیم روی زمین
	من اینک پس نامه برسان باد			بیآیم کنم هرچه رفتست باد
	سوی دژ فرستاد شیروی را			جهاندیده مرد جهنجوی را
	بفرمود که آن خواستخ بر گرای			نگه کن چه باید همان کن برای		۱۰۹۰
	بپیلان گردنکش آن خواسته			بدرگاه شاه آور آراسته
	بفرمود تا کوس روئین و نای			برآمد زدهلیز پرده سرای
	سپهرا زدریا بهامون کشید			زهامون سوی آفریدون کشید
	چو آمد بنزدیک تمیشه باز			نیارا بدیدار او بد نیاز
	بیآمد ز دژ ناله کرّنای			سراسر بجنبید لشکر زجای		۱۰۹۵
	همه پشت پیلان پیروزه تخت			بیآراست سالار پیروزه بخت
	همان مهد زرّین بدبینای چین			یگوهر بیآراسته همچنین
	درفشان ز هرگونه گونه درفش			جهانی شده سرخ و زرد و بنفش
	زدریای گیلان چو ابر سیاه			دمادم بساری رسید آن سپاه
	بزرّین ستام و بزرّن کمر			بسیمین رکاب و بزرّین سپر		۱۱۰۰
	ابا گنج و پیلان و با خواسته			پذیره شدن را بیآراسته
	چو آمد بنزدیک شاه و سپاه			فریدون پیاده بیآمد براه
	همان گیل مردان چو شیر یله			ابا طوق زرّین و مشکین کله
	پس پشت شاه اندر ایرانیان			یکایک بکردار شیر ژیان
	به پیش سپاه اندرون پیل و شیر			بس ژنده پیلان بلان دلیر		۱۱۰۵
	درفش فریدون چو آمد پدید			سپاه منوچهر صف برکشیدند
	پیاده شد از اسپ سالار نو			درخت نو آئین پر از بار نو
	زمینرا ببوسید و کرد آفرین			بر آن تخت و تاج و کلاه و نگین
	فریدون بفرمون تا برنشست			ببوسید و بستود دستش بدست

۱۰۴