برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۴۲

	یک جرعه می کُهن ز ملکی نو به			وز هرچه نه می طریق بیرون شو به
	در دست به از تخت فریدون صدبار			خشت سر خُم ز تاج کیخسرو به

 

	در دهر چو آواز گل تازه دهند			فرمای بُتا که می باندازه دهند
	از حور و قصور وز بهشت و دوزخ			فارغ بنشین که آن هر آوازهٔ دهند

 

	گیرم که باسرار معمّا نرسی			در شیوهٔ عاقلان همانا نرسی
	از سبزه و می خیز بهشتی برساز			کآنجا که ببهشت یا رسی یا نرسی

 

	من می نه ز بهر تنگ دستی نخورم			یا از غم رسوائی و مستی نخورم
	من می ز برای خوشدلی میخوردم			اکنون که تو بر دلم نشستی نخورم

 

۴۰