برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۴۱

	هر ذرّه که در خاک زمینی بوده است			پیش از من و تو تاج و نگینی بوده است
	گرد از رخ نازنین بآزرم فشان			کآنهم رخ خوب نازنینی بوده است

 

	هر راز که اندر دل دانا باشد			باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد
	کاندر صدف از نهفتگی گردد در			آن قطره که راز دل دریا باشد

 

	هم دانهٔ امید بخرمن ماند			هم باغ و سرای بی تو و من ماند
	سیم و زر خویش از درمی تا بجوی			با دوست بخور گرنه بدشمن ماند

 

	بر شاخ امید اگر بری یافتمی			هم رشته خویش را سری یافتمی
	تا چند ز تنگنای زندان وجود			ایکاش سوی عدم دری یافتمی

 

۳۹