برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۹۹۰

رباعیات^[۱]

	هر ساعتم اندرون بجوشد خون را			واگاهی نیست مردم بیرون را
	الا مگر آنکه روی لیلی دیدست			داند که چه درد میکشد مجنون را؟

*

	عشاق بدرگهت اسیرند بیا			بدخوئی تو بر تو نگیرند بیا
	هر جور و جفا که کردهٔ معذوری			زان پیش که عذرت نپذیرند بیا

*

	ایچشم تو مست خواب و سرمست شراب			صاحبنظران تشنه و وصل تو سراب
	مانند تو آدمی در آباد و خراب			باشد که در آئینه توان دید و در آب

*

	چون دل ز هوای دوست نتوان پرداخت			درمانش تحملست و سر پیش انداخت
	یا ترک گل لعل همی باید گفت			یا با الم خار همی باید ساخت

*

	دل میرود و دیده نمی‌شاید دوخت			چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت
	پروانهٔ مستمند را شمع نسوخت			آن سوخت که شمع را چنین میافروخت

---

1. در نسخه‌های قدیم آنچه از رباعیات در پند و نصیحت است (در حدود چهل رباعی) جزء قطعات اخلاقی آمده. ما نیز این شیوه را برگزیدیم و در اینجا تنها رباعیاتی را که در عشق و مغازله است آوردیم.