این برگ هم‌سنجی شده‌است.
قطعات[۱]
| متی حَللتَ بشیراز یا نَسیم الصبح | خذالکتابَ و بلغ سلامی الاحباب | |||||
| اگرچه صبر من از روی دوست ممکن نیست | همیکنم بضرورت چو صبر ماهی از آب | |||||
*
| گر مرا بیتو در بهشت برند | دیده از دیدنش بخواهم دوخت | |||||
| کاین چنینم خدای وعده نکرد | که مرا در بهشت باید سوخت | |||||
*
| گفتا چه کرده‌ام که نگاهم نمیکنی | وآن دوستی که داشتی اول چرا کمست؟ | |||||
| گفتا بجرم آنکه بهفتاد سالگی | سودای سور می‌پزی و جای ماتمست | |||||
*
| آشفتن چشمهای مستت | دود دل یار مهربانست | |||||
| وین طرفه که درد چشم او را | خونابه ز چشم ما روانست | |||||
| دو فتنه بیک قرینه برخاست | پیداست که آخرالزمانست[۲] | |||||
*
| خوب را گو پلاس در بر کن | که همان لعبت نگارینست | |||||
| زشت را گو هزار حله بپوش | که همان مرده‌شوی پارینست | |||||
