برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۲۷۳

در تأثیر تربیت

— ۱۵۹ —

---

حکایت

پادشاهی پسری را بادیبی داد و گفت این فرزند تست تربیتش همچنان کن که یکی از فرزندان خویش ادیب خدمت کرد و متقبل شد و سالی^[۱] چند برو سعی کرد و بجائی نرسید و پسران ادیب در فضل و بلاغت منتهی شدند ملک دانشمند را مؤاخذت کرد و معاتبت فرمود که^[۲] وعده خلاف کردی و وفا بجا نیاوردی گفت بر رأی خداوند روی زمین پوشیده نماند که تربیت یکسانست و طباع^[۳] مختلف

	گرچه سیم و زر ز سنگ آید همی			در همه سنگی نباشد زرّ و سیم
	بر همه عالم همی تابد سهیل			جائی انبان میکند جائی ادیم

حکایت

یکی را شنیدم از پیران مربی که مریدی را همی گفت ای پسر چندانکه^[۴] تعلق خاطر آدمیزاد بروزیست اگر بروزی ده بودی بمقام از ملائکه در گذشتی

	فراموشت نکرد ایزد در آن حال			که بودی نطفه مدفون مدهوش
	روانت داد و طبع و عقل و ادراک			جمال و نطق و رای و فکرت و هوش
	ده انگشت مرتب کرد بر کف			دو بازویت مرکب ساخت بر دوش[۵]
	کنون پنداری ای ناچیز[۶] همت			که خواهد کردنت روزی فراموش

---

1. از فرزندانی خویش را سالی.
2. کرد که.
3. ولیکن استعداد، و طبایع.
4. ص: ای چنانکه.
5. این بیت در تمام نسخ و در حاشیه نسخه متن است.
6. س: کوتاه.