برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۱۲۵۴

— ۲۰۴ —

---

---

	نظر کن درین موی باریک سر			که باریک بینند اهل نظر
	چو تنهاست از رشتهٔ کمترست			چو پر شد ز زنجیر محکمترست[۱]

---

	نخست اندیشه کن آنگاه گفتار			که نامحکم بود بی‌اصل دیوار
	چو بد کردی مشو[۲] ایمن ز بدگوی			که بد را کس نخواهد گفت نیکوی

---

	چو نیکو گفت ابراهیم ادهم			چو ترک ملک و دولت کرد و خاتم
	نباید بستن اندر چیز و کس دل			که دل برداشتن کاریست مشکل

---

	یکی را دیدم اندر جایگاهی[۳]			که میکاوید قبر پادشاهی
	بدست[۴] از بارگاهش خاک میرفت			سرشک از دیده میبارید و میگفت
	ندانم پادشه یا پاسبانی			همی بینم که مشتی استخوانی

---

	چه سرپوشیدگانِ مرد بودند			که گوی نخوت[۵] از مردان ربودند
	تو با این مردی و زورآزمائی			همیترسم که از زن کمتر آئی

---

	نکوئی گرچه با ناکس نشاید			برای مصلحت گه گه بباید
	سگ درنده چون دندان کند تیز[۶]			تو در حال استخوانی پیش او ریز[۶]
	بعرف اندر جهان از سگ بتر نیست			نکوئی با وی از حکمت[۷] بدر نیست

---

1. بیت آخر در بوستان هم آمده.
2. مباش.
3. خانگاهی.
4. در قدیمترین نسخه: بطشت.
5. مردی.
6. کند باز . . . . پیشش انداز.
7. خیری.