در شیراز به چاپ رسیده و منتشر گردید. او در این رساله با استناد به آیات قرانی، مشروعیت سلطنت را رد کرده و با این تفکر اولین جرقه‌های مبارزهٔ فکری علیه رژیم سیاسی قاجاری را به وجود آورد. شاگردان مکتب او بدون تردید با این نظریات آشنا بوده و با هجرت خویش، جناح تبلیغاتی گسترده‌ای را برای افکار او به وجود می‌آوردند و او با این تبلیغات گستردهٔ شاگردان، توانست موقعیت فکری و نظامی بالایی را در فارس به دست آورد و از حمایت گستردهٔ اقشار مردمی برخوردار گردد.[۱]
۲) مسألهٔ اخراج یهودیان از لار
اقدام بعدی سید در رابطه با اخراج یهودیان بود؛ یهودیان لار در روند اقتصادی این شهر موثر بوده و موقعیت نسبتاً خوبی را دارا بوده‌اند. در جریان شکل‌گیری قدرت سید و یارانش در منطقه، با توجه به دیدگاه‌های مذهبی جمعیت تازه شکل گرفته و همچنین وجود حوزهٔ علمیه‌ای که با تعداد نسبتاً زیادی، حساسیت‌های مذهبی خاصی را به وجود می-آورده است و احتمالاً به خاطر تضاد بین تجار مسلمان و یهود در سطح منطقه و گرایش بازرگانان مسلمان به حذف رقیب دیرینه از صحنهٔ اقتصادی لارستان و دیگر عوامل، زمینه‌های اخراج یهودیان از لار را که احتمالاً از سال ۱۳۱۶ ه.ق. به مرور انجام گرفته، به وجود آورده است.[۲] سید عبدالحسین در پی استقرار و توسعهٔ قدرت و نفوذ خود اقدام به اخراج یهودیان از منطقهٔ لارستان نمود که این اقدام سید در دفاع و حمایت از منافع تجار مسلمان منطقه به حساب می‌آمد و نشانهٔ حضور رسمی و قدرتمندانه‌ای بود که با حمایت گستردهٔ مردمی با تکیه بر احساسات مذهبی تقویت می‌شد.[۳] ظاهراً همین امر باعث گردید که یهودیان لار با همراهی حاکم شهر، هنگامی که سید و یارانش در اولین مسافرت پس از هجرت، به قصد زیارت خانهٔ خدا، از طریق
