روحانیت در لارستان، هم‌پای تحولات ایران و در راستای آن شکل می‌گرفت. هر چند در این منطقه به‌خاطر وجود پایگاه‌های مذهبی تسنن، روحانیت این فرقهٔ مذهبی نیز در مناطق خاصی از لارستان دارای قدرت اجتماعی بوده و در جریان مشروطیت از خود واکنش نشان داده‌اند. در آستانهٔ مشروطیت، لار با فقدان روحانیت سنتی روبه‌رو گردید که این امر منجر به دعوت «سید عبدالحسین لاری» به لار و آغاز دورهٔ جدیدی گردید.[۱] کسروی رهبران یا پیشروان مشروطه در ایران را علما می‌داند، که یکی از علمای برجسته در این دوره سید عبدالحسین لاری است.[۲]
یک دهه تلاش فرهنگی- سیاسی اقتدار زیادی را در منطقهٔ لارستان به سید بخشید و تا آن‌جا پیش رفت که حکمران محلی، «حاج علی قلی خان» را مجبور به اطاعت از خود نمود. ادامهٔ تلاش‌های نوظهور وی که با منافع خوانین محلی، کارگزاران حکومت و عوامل قوام در تعارض جدی قرار داشت، منجر به تضاد و درگیری‌های میان دو جبهه، در خلال سال‌های مشروطیت در فارس گردید.[۳] سید عبدالحسین لاری با ورود به لارستان اقدامات مهمی انجام داد که تجار در این زمینه همکاری زیادی با سید داشتند:
۱) تشکیل حوزهٔ علمیه در لار
تأسیس حوزهٔ علمیه در لار با حمایت مالی تجار لارستانی و به سرپرستی سید عبدالحسین لاری، بلافاصله بعد از ورود به منطقه صورت گرفته‌است. با تشکیل حوزهٔ علمیه در لار، سید توانست قشر قدرتمندی از روحانیون جنوب ایران را با افکار سیاسی خود آشنا ساخته و با تربیت و اعزام ایشان به مناطق خویش، به عنوان پایگاه‌های تبلیغاتی و نظامی از این شبکهٔ گسترده برای پیشبرد اهداف نهضت استفاده نمایند.[۴]
