نداشتند، خود را موافق انقلاب نشان دادند و از تصمیمات انجمن ولایتی لارستان پیروی کردند.[۱] مشروطه‌خواهان، انجمن‌های ایالتی و ولایتی را بخش تفکیک‌نشدنی از نظام مشروطه می‌شناختند. در دورهٔ استبداد صغیر در هر کجا که مشروطه‌خواهان قدرت گرفتند، انجمن را احیا کردند. در لارستان نیز چنین انجمن‌هایی ایجاد گشت، این انجمن‌ها پایگاه قانونی حرکت آزادی‌خواهانه بودند و جنبشی را هدایت کردند که سرانجام موجب خلع محمدعلی شاه از سلطنت شد.[۲] از نخستین شهرهایی که در فارس انجمن‌های ولایتی در آن تشکیل شد، لار و بعد از آن در بندر لنگه و بندرعباس بود که زیر نظر مستقیم آیت‌الله سید عبدالحسین لاری اداره می‌شد. او با تشکیل دسته‌های نظامی و پرداختن مواجب آنان، امنیت راه‌های منتهی به شهر را تأمین و قوانین شریعت را در محاکم اجرا می‌کرد.[۳] لارستان در جریان مشروطیت شکل جدید و ناهمگونی از قدرت‌های اجتماعی را یافت و همین صورت نهایی، خود یکی از زمینه‌های ایجاد اعتراض و انقلاب در آن منطقه بوده‌است. قدرت‌های سنتی و تازه شکل گرفته در این منطقهٔ مهم و تجاری، در رویدادهای مشروطیت از خود واکنش نشان داده و همانند دیگر نقاط بحرانی ایران به دو گروه مشروطه‌خواه و مستبد تقسیم گردیدند. مشروطه‌خواهان در لارستان، دو گروه قدرتمند اجتماعیِ روحانیت و تجار را تشکیل می‌دادند:
۱. روحانیت
در دوران شاه عباس بنا به سیاست‌های ویژهٔ عصر صفوی، عده‌ای از روحانیون شیعه به لار منتقل شده تا امورات مذهبی را به دست گیرند. که از آن جمله می‌توان از «سید محمد زاویه» نام برد، که از قدیمی‌ترین روحانیون شیعه در لار است. رشد قدرت
