علاءالدین مورخ لاری در مورد فتحعلی خان می‌نویسد: «فتحعلی خان مظالم زیادی داشته ولی نماز می‌خوانده و روزه می‌گرفته و صلهٔ رحم می‌کرده و ظاهر شریعت را حفظ می‌کرده است ولی به مردم ظلم می‌کرده و بسیاری از مال و ملک مردم را گرفته است».[۱]
قدرت شخصی و بعدها اقتدار مالی او باعث گردید که رابطهٔ نسبتاً پایدار و محکمی بین او و خاندان قوام‌الملک در فارس به وجود آید و نیابت حکومت لار و سبعه، هر آن‌گاه که حاکمیت فارس به دست قوامی‌ها می‌افتاد، به او سپرده شود.[۲] قوام‌الملک از طریق این حاکم قدرتمند می‌توانست انتظامات جنوب را که گاه و بی‌گاه از سوی عناصر ایلی و شبه‌ایلی همچون ایلات بهارلو و قشقایی و اعراب سواحل و خوانین لارستان به‌هم می-خورد، حفظ نماید و بدین‌ترتیب با کمال اطمینان جنوب فارس را در چنگال خویش داشته باشد.[۳]
در این زمان بازرگانان لارستانی برای حفظ قدرت و ثروت خود «انجمن تجار لاری» را تأسیس کردند و ریاست این انجمن بر عهدهٔ فردی به نام حاج علی لاری بود که بعدها نخستین نماینده‌ای بود که از این منطقه به مجلس شورای ملی راه یافت و به همین دلیل به حاج علی وکیل معروف شد. فتحعلی خان که قدرت سیاسی خود را در معرض خطر می‌دید با اعضای انجمن به مخالفت برخاست و تمام تلاش خود را برای محدود کردن اختیارات آن به کار برد. در اواخر سال‌های حکومت فتحعلی خان بین او و تجار اختلاف شدیدی بروز کرد. دامنهٔ این اختلافات به تدریج بالا گرفت و باعث واکنش شدید بازرگانان محلی شد. ناامنی راه‌ها، تجاوزها و تعدی‌های بیش از اندازهٔ حکام محلی، عدم امنیت مالی و تجاری لازم برای بازرگانان و نبودن مرجعیت مذهبی در منطقه، تجار را به یافتن راه حلی در جهت از بین بردن بحران ناگزیر ساخت. آنان به این نتیجه رسیدند که با دعوت عالم روحانی و قدرتمند به لارستان و حمایت همه‌جانبه از او می‌توانند در
