کرده بود و تجارت ضربهٔ سختی خورده و رونق دیرینهٔ خویش را از دست داده بود.[۱] در اوایل سدهٔ بیستم میلادی، پس از تبریز، لارستان علم طغیان برافراشت و بر ضد استبداد محمدعلی شاه قاجار قیام کرد.[۲]
با خاتمهٔ تسلط حکمران مسقط بر نواحی جنوبی فارس و تصرف مجدد لارستان توسط حسام‌السلطنه فرمانفرمای فارس، حکمرانی این بلوک در سال ۱۲۸۸ ه.ق. به فتحعلی خان گراشی واگذار شد که دوران حکمرانی او تا سال ۱۳۱۲ ه.ق. مقارن با ورود سید عبدالحسین لاری از عتبات به لار گشت. دورانی که با اقدامات عمرانی، اغتشاشات شدید و شکل‌گیری اقشار قدرتمند جدید در لارستان همراه بود و با جانشینی فرزندش حاج علی قلی خان به پایان رسید.[۳] دوران بیست و چهار سالهٔ حکومت فتحعلی خان مصادف با ایام سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، همزمان با تسلط خاندان قوام‌الملک در فارس و مشاجرات بر سر کسب قدرت در این منطقهٔ حیاتی و بزرگ بوده‌است. کشمکش بر سر قدرت از یک سو بین شاهزادگان قاجاری و خاندان قوام‌الملک و از سوی دیگر بین ایلات و عشایر فارس و شهرنشینان توام بوده‌است. فتحعلی خان نیابت حکومت را از دست خانوادهٔ نظام‌السلطنه که به شکل سنتی و دیرپا با قوامی‌ها در تضاد بوده‌اند، گرفته‌بود[۴] و این چنین ناخودآگاه وارد تضادهای سیاسی منطقه گردید و گاه با خاندان قوام‌الملک از در ستیز بیرون می‌آمد.[۵] اختلاف بر سر قدرت در مرکز به شکل روزافزونی تشدید می‌شد و این امر به سود فتحعلی خان بود، زیرا از این موقعیت به نفع خود بهره برد و تسلط خویش را به‌طور کامل بر منطقه اعمال کرد.[۶]
