۲-وضعیت لارستان در دوران مشروطه:
لارستان منطقهٔ بزرگی از سواحل جنوبی خلیج فارس است که از بندرعباس تا بندر کنگان را شامل میشده است. مراکز تجاری بندرعباس و بندر لنگه توسط تجار لارستانی اداره میشد. بازرگانان لارستانی در طول تاریخ این منطقه، از قدرت اجتماعی بسیار بالایی برخوردار بوده و در تمامی تحولات سیاسی نقش اساسی ایفا کردهاند.[۱] بهدلیل وضع نامساعد طبیعی و آب و هوایی بلوک لارستان و عدم رونق فعالیتهای زراعی، تنها راه معیشت عمومی اهالی این دیار اشتغال به امور تجاری بود. مجاورت و ارتباط این منطقه با بنادر خلیج فارس و سواحل جنوبی آن، زمینهٔ تمایل اهالی این سامان را به امور تجاری فراهم میکرد. در نتیجهٔ سفرهای تجاری و شروع مناسبات بازرگانی، گروههایی از مردم لارستان به سرزمینهای عربی و حتی نواحی دوردستی چون هند و آسیای دور رهسپار شدند و قشر جدید ثروتمندی در این حوزه پدید آمد که به عنوان طبقهای صاحب نفوذ و قدرت محلی در مشروطهٔ فارس و همگام با نهضت سید عبدالحسین لاری مطرح شدند.[۲]
وقتی از مشروطه نام برده میشود بیاختیار به یادآوری جریانی میپردازند که در تهران، تبریز و استانهای شمالی ایران رخ داده و کمتر کسی است که از مشروطه در قسمت جنوبی ایران و مخصوصاً لارستان یاد کند. در کتاب تاریخ بیداری ایرانیان به این نکته اشارهشده که تفاوتی بین تبریز و کرمان و استرآباد و اصفهان و لار و گیلان نخواهد بود.[۳] لارستان نیز در آستانهٔ مشروطیت در بحران شدید، ناامنی، وحشت و ترور به سر میبرد. نارضایتی ایلهای ترک بهارلو و اعراب از سمت شمال شرقی، اعراب قواسم از طرف جنوب، خانهای محلی اشکنان و بیخهجات از مغرب، اختلافهای فرزندان فتحعلی خان و سیاست مالیاتی فتحعلی خان، حاکم پرقدرت لارستان، توان اقتصادی لارستان را فلج