انجامين شاهزن فرانسه باز نموده است.
در نحوه تفکر قوم سامی این کشش تند به سوی یگانگی را می توان در خصیصه بلا اختلاف الفبای عربی بازیافت که در آن هر حرف هم رمز عددی است هم جزوی از نامی. روش خواص عددی در آن واحد روش تسمیه نیز هست. فی المثل سال ۲۹۰ هجری که معادل سال ۹۰۲ میلادی است نام دو زن را که در عالم اسلام واجد اهمیت آن جهانی فراوانی هستند بر می انگیزد: یکی مریم مادر عیسی ( م + ر + ی + م = ۴۰ + ۲۰۰ + ۱۰ + ۴۰ = ۲۹۰) و دیگر فاطر که نام ولادت فاطمه دخت پیامبر اسلام وجده فاطمیان مصر (ف + + + ط + ر = ۸۰ + ۱ + ۹ + ۲۰۰ ۲۹۰). تعادل ارزش عددی این دو نام برای فاطمیان توطئه چین بدین معنی بود که زمان سرکشی فرا رسیده است: یعنی مریم در شرف آن بود که عیسی را برای بازگشت به جهان و فتح سراسر آن به صورت مهدی بن فاطمه دوباره احیا کند و روح مریم در دور محمدی احیا شود. آن سرکشی به وقوع پیوست و در سال ۳۰۹ هجری منجر به اعلام خلافت فاطمی گردید که پس از مدتی حکومت در مهدیه، شهر قاهره را بنا و پایتخت را بدان نقل کرد.
همین کشش میان اقوام غیر سامی در نامگذاری نوزاد باز مانده است. پدر و مادر نوزاد بدان امید که چیزی از نخبه رؤیائی ایشان به وجود كودك راه یابد، نام قهرمانی جنگی یا ستاره تئاتر بر او می نهند و اعتقاد دارند که پس از افول سریع شهرت آن کس که نامش را بر كودك نهاده اند خود كودك باقی خواهد ماند هر چند چیزی از آن شهرت با او نماند. «پیرژانه» همواره به ما می گفت که شرط رسيدن علم الاجتماع به حقیقت آن است که عالم اندکی به درون خود بنگرد و از طریق مراقبه آنچنان در زندگی دیگران شريك شود که وضع ایشان را علانیه ببیند. سواد مردم بدان قصد که بر خود وقوف یابند و به سرنوشت خود برسند ناگزیرند دست به دامان آن کسان شوند که با گذشت سال ها نامشان و یادشان پایدار است، همچنانکه کلیسای دخمه های، روم نام های پیامبران را که در دعای میت تلقین می شود از فرقه اسنی به عاریت برده است و این کلیسا خود يك نخبه حقیقی بود. هم «فریزر» در کتاب «خدای محتضر» هم «دو مزیل» در تحقیقاتی که درباره نخستین پادشاهان روم معمول داشته است اشتباهاتی را که زاییده ناچیز انگاشتن این کشش است هر قدر هم که این کشش بی ارزش باشد باز نموده اند. و تحقیقاتی که
