ضمیمه چهارم
تصور «نخبۀ حقیقی» در علم الاجتماع و تاریخ
برداشت سودمند و به کار بردنی تصور «نخبۀ حقیقی» به آن درجه از حقیقت بستگی دارد که به شخص منفرد در قبال گروهی که بدان تعلق دارد، نسبت داده می شود. آیا این شخص منفرد بدون آنکه اصالتی از خود داشته باشد همين يك فرد از نوع خود به شمار می آید؛ برخی از عالمان علم الاجتماع که در نظرشان نخبة حقيقی يك گروه اجتماعی، چیزی نیست جز از نتیجه تصادفی معدل های آماری که به واسطه تکرار به صورت ملاک در آمده است ،حکم داده اند (به موجب حکم قطعی بولژمان). اما چنین حکمی همانا نخبۀ حقیقی را از همۀ خصائص راستین او باز می دارد چرا که این حکم، هر يك از افراد نخبه را با روابط برونی موجود در سلسله مراتب که موجب افتراق اوست، یکی می گیرد. و اگر چنین باشد شخصیت هر فرد نخبه از میان می رود و با از میان رفتن آن همانا سودمندی آن تصور که پیشنهاد خود کردیم محو خواهد شد.
پس به گمان من علم الاجتماع باید از این حد بگذرد و تصوری از نخبه حقیقی به صورت حاصل تجربه در نظر گیرد که از طریق تحقیق در روان شناسی گروه بدست آمده است. میان مردمان گونه ای نابرابری هست: در هر عصر و
