اهریمن سخت متوحش شد و مجددا بعالم تاریکی درافتاد و سه هزار سال در آنجا بی‌حرکت بماند. اوهرمزد در این فرصت دست به آفرینش جهان زد و چون کار خلقت به پایان رسید، گاوی را بیافرید، که موسوم به گاو نخستین است. پس آنگاه انسانی بزرگ خلق کرد بنام گیومرد[۱] (بزبان اوستایی گی‌مرتن[۲] معنی حیات مائت- کیومرث) که نمونه نوع بشر بود.
آنگاه اهریمن به آفریدگان اوهرمزد حمله برد و عناصر را بیالود و حشرات و هوام ضاره را بیافرید، اوهرمزد در پیش آسمان خندقی کند. اهریمن مکرر حمله کرد و عاقبت گاو و گیومرد را بکشت، اما از تخمه گیومرد که در دل خاک نهفته بود، چهل سال بعد گیاهی رست، که اولین زوج آدمی باسم مشیگ[۳] و مشیانگ[۴] از آن بیرون آمد. دوره آمیزش نور و ظلمت، که آن را گمیزشن گویند، شروع شد. انسان در این جنگ خیر و شر، به نسبت اعمال نیک یابد خود، از باران نور یا از اعوان ظلمت شمرده می‌شود. آنکه در راه راست قدم برداشته باشد، پس از مرگ به آسانی از پل چینوت[۵] عبور کرده وارد بهشت می‌شود و این پل برای بدکاران به نازکی دم شمشیر می‌رسد، بقسمی، که گناهکار بجهنم می‌افتد و عذابی شایستی گناه خود می‌بیند. کسانی که اعمال نیک و بدشان مساوی است، در عالم همیستگان[۶] یا برزخ[۷] خواهند ماند، که نه کیفری در آنجا هست نه پاداشی. سه هزار سال پس از ظهور انسان، زردشت برای تعلیم خلایق و هدایت آنان بدین بهی ظهور کرد. در موقع ظهور او بیش از
