است، که در موزائیک معروف «جنگ اسکندر و دارا» ترسیم کرده‌اند.[۱] در بعضی سکه‌ها پادشاه در برابر آتشگاه یا معبدی ایستاده و همان پرچم در نزدیک او دیده می‌شود. در سکه وات فرذات اول[۲] تصویر اورهرمزد بابل گشاده در روی آتشدان رسم شده است. یکی از این والیان وهوبرز[۳] نام داشته است، که گویا همان ابرزس[۴] باشد، که مقدونیان ساخلوی پارس را قتل عام کرد (قرن سوم ق. م.)[۵] دسته دوم از شهریاران پارس، که در قرن دوم ق. م. حکمرانی کرده‌اند و مانند سلاطین سلسله‌های بعد لقب شاهی داشته‌اند، همچنین سکه‌هایی به یادگار گذاشته‌اند در مسکوکات این سلاطین، که دو نفر بوده‌اند، نقش معبد و پرچم سابق الذکر ترسیم شده است با این اختلاف، که در بالای پرچم تصویر مرغی (که گویا عقاب است) دیده می‌شود، اما دسته سوم شاهان پارس، که سه نفر بوده‌اند و در قرن اول ق. م. سلطنت میرانده‌اند، همچنین سکه‌هایی دارند، که تصویر شاه را در حال عبادت در برابر آتشدانی نشان می‌دهند. سکه‌های دسته چهارم شاهان پارس[۶] (بین قرن اول ق. م. و آغاز قرن سوم بعد از میلاد) نیز اغلب شاه را در حالتی نشان می‌دهند، که دست راست را دراز کرده و در مقابلش هلالی و ستارۀ ترسیم شده است.
***
شورش و اختلالی، که در آغاز قرن سوم میلادی در ایالت پارس حکمفرما بود، انحطاط قدرت اشکانیان را در آن عهد آشکار می‌سازد.[۷] ظاهرا هر شهری، که
- ↑ راجع به درفش کاویان، پائین‌تر فصل دهم را ببینید.
- ↑ Vatfradhat
- ↑ Vahuburz
- ↑ Oborzos
- ↑ گوت‌شمید، تاریخ ایران الخ، ص ۲۸؛ هرتسفلد، پایکولی، ص ۶۹.
- ↑ مردم پارس از خود پادشاهانی داشتند. اما این شاهان دارای قدرتی نبودند، زیرا تابع شاهان پارت بودند (استرابو، کتاب ۱۵، فصل ۳، فقره ۳ و فصل ۳، فقره ۲۴۰).
- ↑ تقریباً در حدود سال ۱۹۶ میلادی ولاگاز چهارم شورش بسیار خطرناکی را در فارس فرونشاند. رک بآن قسمت از تاریخ دیانتی آدیابن، که مارکوارت در کتاب خود بنام فهرست مراکز ایالات ایرانشهر (چاپ مسینا)، ص ۹۳-۹۲، ترجمه کرده است.
