ولی نمی‌توان توالی سلطنت آنان را بطور تحقیق معین نمود. بعضی از این سلاطین همنام پادشاهان هخامنشی بوده‌اند (مثل ارتخشتر[۱] = ارتاگزرسس،[۲] داریو[۳] = داریوش) و بعضی از آنان نام خود را از افسانه‌های باستانی اقتباس کرده‌اند (مثل منوچیتر[۴] که مقتبس از منوش‌چیتر[۵] پادشاه داستانی مذکور در یکی از یشت‌های اوستاست). اسامی و تصاویری بر این سکه‌ها نقش شده از بقای آداب و رسوم باستانی در ایالت پارس که مهد سلطنت هخامنشیان بشمار است، حکایت می‌نماید.
در عهد پادشاهی سلوکی‌ها (قرن سوم ق. م.) در ایالت پارس چهار شهریار حکمرانی می‌کرده‌اند، که آنان را فرترک[۶] یعنی والی می‌خوانده‌اند.[۷] اینان دسته اول از شاهان پارس هستند. سکه‌هایی که از این والیان بجای مانده در یک طرف صورت صاحب سکه را با عبارتی بخط آرامی نشان می‌دهد و در جانب دیگر آن تمثال پادشاه دیده می‌شود، که بر تختی نشسته و به پرچمی می‌نگرد. این پرچم شبیه رایتی
- ↑ Artakhshatr
- ↑ Artaxerxe
- ↑ Daryav
- ↑ Manutchitr
- ↑ Manushtchithra
- ↑ frataraka
- ↑ آندرآس این کلمه را چنین خوانده است (فرترکا)، رک Epigraphik Ephermis fur Semitische ، ج ۴، ص ۲۱۳؛ میه بنونیست، صرف و نحو فرس قدیم، ص ۱۵۹؛ ایلرس W. Eilers ، نامهای کارداران ایرانی طبق کتیبه‌های میخی -in der Keilschriftlichen Ueberlieferung Iranische Beamtnnamen ، ج ۱، ص ۱۱۹ هرتسفلد این کلمه را فرت‌دار fratadara تیبرگ (دین، ص ۳۰۶) فرت‌دار fratadara خوانده است.
موسوم به Academie des Inscr,et Belles-Lettres ،۱۹۲۰، ص ۱۳۴ و ما بعد؛ G. F. Hill، فهرست مسکوکات یونانی در عربستان و عراق و ایران، -of Arabia Mesopotamia and Persia Cat. of Greek Coins، لندن ۱۹۲۲؛ هرتسفلد، پایکولی، ص ۶۸ و ما بعد.
