آذر خورداد
( āzar-xordād ) ا خ. پ.
آذر خرداد.
آذررنك
( āzar-rang ) ص. پ.
درخشان و مشعشع و روشن و نورانى و سرخ.
و درهم و مشكل. وا. رنگ آتش متفرق شده.
و قتل و غارت. و بدبختى و زحمت.
آذر زردهشت
( āzar-zardhoct ) ا خ.
پ. آتشكدۀ هفتم از هفت آتشكده.
آذرس
( āzaras ) ا. پ. سمندر.
آذرشب
( āzar-cab ) ا خ. پ. فرشته و سروش موكل بر آتش كه از همۀ سروشان تند و تيزتر است. و ا. برق و سمندر. و نام معبدى در شهر بلخ.
آذرشسب
( āzar-casb ) ا خ. پ.
آذرشب.
آذرشين
( āzar-cin ) و
آذرشنين
( āzar-cnien ) ا. پ. سمندر.
آذرطوس
( āzar-tus ) ا خ. پ. مر.
آذار طوس.
آذرفروز
( āzar-foruz ) ا. پ.
آذرافروز.
آذرفزا
( āzar-fazā ) ا. پ. آذر افزا.
آذركده
( āzar-kade ) ا. پ. آتشكده.
آذركو
( āzar-ku ) ا. پ. برگ ابونه.
آذركيش
( āzar-keyc ) ص. پ.
آتش‌پرست.
آذركيشى
( āzar-keyci ) ا. پ. آتش پرستى.
آذركيوان
( āzar-kayvān ) ا خ. پ.
يكى از فرزانگان كه آئين آذر هوشنگيان داشت و نامۀ جام كيخسرو را براى پسرش كيخسرو نگاشته و در اوائل مائۀ دوازدهم هجرى وفات يافته و 88 سال زندگانى كرده است.
آذرگشب
( āzar-gacb ) ا خ. پ.
آذرشب.
آذرگشسب
( āzar-gocasb ) ا خ. پ.
نام آتشكدۀ گشتاسپ كه در بلخ بوده و همۀ گنجهاى خود را در آنجا گذاشته بود. و آذر شب. و نام يكى از پهلوانان. وا. بر هر آتشكده‌اى نيز اطلاق مى‌شود. و برق و آتش‌پرست را نيز گويند. معنى تركيبى اين لفظ آتش جهنده است چه گشسب بمعنى جهنده مى‌باشد.
آذرگون
( āzar-gun ) ص. پ. آتش رنگ و تاب‌دار. و ا. سرخى آتش. و گل شقايق سرخ كه ميانش سياه بود. و سمندر. و قسمى از اسب.
آذرم
( āzram ) ا. پ. اسبى كه نمد زينش دو پارچه بود. و بمعنى خود نمد زين نيز آمده است.
آذرماه
( āzar-māh ) ا. پ. ماه نهم از سال شمسى كه آفتاب در برج قوس بود
آذرمه
( āzar-mah ) ا. پ. آذرماه.
آذرمهر
( āzar-mehr ) ا خ. پ. نخستين آتشكده از هفت آتشكده.
آذرميدوخت
( āzarmidowxt ) ا خ.
پ. نام دختر خسرو پرويز كه چهار ماه پادشاهى كرد. و نام شهر بنا كردۀ اين پادشاه.
آذرنگ
( āzarang ) ا. پ. رنج و محنت صعب. و غم سخت. و هلاكت. و آدرنگ.
آذرنگ
( āzarang ) ص. پ. مخفف آذررنگ يعنى روشن و نورانى و درخشان و مشعشع.
آذرنوش
( āzar-nowc ) ا خ. پ. آتشكدۀ دوم از هفت آتشكده.
آذرهمايون
( āzar-homāyun ) ا خ.
پ. نام زنى از نسل سام كه آتشكدۀ صفاهان را خدمت مى‌نمود و شوهرش بيناس نام داشت.
آذرهميون
( āzar-homāyun ) ا خ.
پ. آذرهمايون.
آذرهوشنگ
( āzar-howcang ) ا خ.
پ. نخستين پيغمبر ايرانيان كه مهاباد نيز گويند.
آذرهوشنگى
( āzar-howcangi ) ا ص. پ. پيرو كيش آذرهوشنگ كه مهابادى و آذرى نيز گويند.
آذرهوشنگيان
( āzar-howcangiān ) پ. ج آذرهوشنگى.
آذرى
( āzari ) ص. پ. اهل آذربايجان.
و كسى كه پيرو كيش آذرهوشنگ باشد. و ا خ.
نام شاعرى.
آذرياس
( āzar-yās ) ا. پ. صمغ سداب دشتى كه آذرياس ( āzarvās ) نيز گويند.
آذريان
( āzariān ) پ. ج. آذرى يعنى پيروان آذر هوشنگ.
آذريطوس
( āzaritus ) ا خ. پ. نام طبيبى يونانى.
آذرين
( āzarin ) ا. پ. گل يك قسم بابونه كه آقحوان ( oqhovān ) و بابونۀ گاو چشم نيز گويند.
آذريون
( āzar-yun ) ا. پ. گل آفتاب گردان. و بمعنى آذرگون نيز آمده است.
آذن
( āzan ) ص. ع. مرد كلان گوش. و
كبش‌آذن
( kabcon-āzanon ) گوسپند نر.
آذن
( āzen ) ا. ع. دربان. و ضامن و قبول‌كنندۀ كارى بر خود.
آذوقه
( āzuqe ) ا. پ. آزوقه و آزوگه و تزغو و ذخيره.
آذون
( āzun ) پ. كلمۀ موصول يعنى آن‌چنان. مانند ايدون كه اين‌چنين باشد.
آذى
( āzi ) ص. ع. اذيت شده و صدمه ديده و رنج برده. و موذى و صدمه‌زننده.
