برگه:DowreKamelMasnavi.pdf/۳۸

از ویکی‌نبشته
پرش به ناوبری پرش به جستجو
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۳۰
مثنوی معنوی
 

  اشک دیده‌ست از فراق تو دوان آه آهست از میان جان روان  
  طفل با دایه نه استیزد ولیک گرید او گر چه نه بد داند نه نیک  
  ما چو چنگیم و تو زخمه می‌زنی زاری از ما نی تو زاری میکنی  
  ما چو ناییم و نوا در ما ز تست ما چو کوهیم و صدا در ما ز تست  
  ما چو شطرنجیم اندر برد و مات برد و مات ما ز تست ای خوش صفات  ۶۰۰
  ما که باشیم ای تو ما را جان جان تا که ما باشیم با تو در میان  
  ما عدمهاییم و هستی های ما تو وجود مطلقی فانی نما  
  ما همه شیران ولی شیر علم حمله‌شان از باد باشد دم بدم  
  حمله‌شان پیدا و ناپیداست باد آنکه ناپیداست از ما کم مباد  
  بادِ ما و بودِ ما از داد تست هستی ما جمله از ایجاد تست  ۶۰۵
  لذت هستی نمودی نیست را عاشق خود کرده بودی نیست را  
  لذت انعام خود را وا مگیر نقل و باده و جام خود را وا مگیر  
  ور بگیری کیت جست و جو کند نقش با نقاش چون نیرو کند  
  منگر اندر ما مکن در ما نظر اندر اکرام و سخای خود نگر  
  ما نبودیم و تقاضامان نبود لطف تو ناگفتهٔ ما می‌شنود  ۶۱۰
  نقش باشد پیش نقاش و قلم عاجز و بسته چو کودک در شکم  
  پیش قدرت خلقِ جمله بارگه عاجزان چون پیش سوزن کارگه  
  گاه نقشش دیو و گه آدم کند گاه نقشش شادی و گه غم کند  
  دست نی تا دست جنباند بدفع نطق نه تا دم زند در ضر و نفع  
  تو ز قرآن بازخوان تفسیر بیت گفت ایزد ما رَمیت اِذ رَمیت  ۶۱۵
  گر بپرّانیم تیر آن نی ز ماست ما کمان و تیراندازش خداست  
  این نه جبر این معنی جباریست ذکر جباری برای زاریست