به برانگیختگان؛ به خدا نیز باوری نمیدارند ما روشن گردانیده ایم که برانگیختگی با دانشها ناسازگار نیست بلکه خود رازی از رازهای سپهر است.
همچنان خوانندگان میدانند که ما برای بنیادگزار اسلام چه جایگاهی باز کرده ،به آن پاکمرد چه پاسی میگزاریم.
ولی اینکه در پی او یکدسته امامانی بوده اند و اینان نیز نیروهای خدایی داشته برگزیدگان خدا میبوده اند، بیکبار بی دلیلست و در خور پذیرفتن نمی باشد.
اینکه ما بنیادگزار اسلام را به برانگیختگی ستوده به رخ جهانیان میکشیم زورگویی نیست .بلکه دلیلها برایش می آوریم :به هنگامیکه جهانیان گمراه میبوده اند ،آن پاکمرد برخاسته و با بت پرستی و دیگر نادانیها به نبرد پرداخته ،خردها را به تکان آورده ،یک شاهراهی برای زندگی باز کرده .در سایه این کارهاست که ما او را برانگیخته خدا دانسته به روی جهانیانش میکشیم.
اما درباره آن امامان ،نخست ـ باید پرسید :پس از پیغمبر چه نیازی به آنان میبوده؟! مگر پیغمبر کار خود را ناانجام گزارده بوده که اینان به انجام رسانند؟! .دوم ـ کارهایی که از آنان سرزده کدامست که ما آنها را به روی جهان کشیم؟! ...کدام گمراهی را از پیش برداشته اند؟! ...کدام تکانی را پدید آورده اند؟! ..کدام برگزیدگی یا برتری را از خود نشان داده اند؟!...
آری محمد بن علی و جعفربن محمد ،پدر و پسر در «فقه» دانشی داشته اند .ولی آن دانش در مالک و ابوحنیفه و شافعی و احمد بن حنبل نیز بوده است.
پنجم :شیعیان آن امامان را گرداننده جهان میشمارند» .چهارده معصوم» همه کاره دستگاه خدایند و در گردانیدن جهان یاوران او میباشند.
از خود آن امامان سخنانی در این زمینه ،در کتابها آورده شده که اگرچه نتوان دانست کدامها گفته ایشانست و کدامها را دیگران افزوده اند ولی رویهمرفته پیداست که سرچشمه از خودشان بوده .هرچه هست باور انبوه شیعیان به همینست و در سختیها به آنان رو می آورند و گشایش کار میخواهند .امامان بمانند که خویشاوندان آنان را ـ از «حضرت عباس» و «جناب علی اکبر» و «زینب» و «ام کلثوم» و «سکینه» و دیگران ـ دست اندرکارهای جهان و یاوران خدا می پندارند .بلکه در اندیشه شیعیان هر گنبدی گره از کار تواند گشاد و هر سقاخانه ای «مراد» تواند داد. این همه گنبدها که از بزرگ و کوچک برپاست جز برای اینکار نیست .روند و در بر آنها ایستند و گشایش کار خواهند ،آهن پاره ها را با دست گیرند و تکان دهند و نیازمندیهای خود را از آنها طلبند.
این سخنان در همه جا بر سر زبانهاست» :توسل به ائمه کن»» .دست به دامن امام حسین بزن»» .اگر نجات میخواهی در این در است».
اکنون در تهران بیش از چند هزار گداست و اینان کوچه ها را میگردند و در جلو درها میایستند و پیاپی به زبان می آورند» :حضرت عباس دردت دوا کند»» ،امام حسین ذلیلت نکند»» ،امام بیمار به بستر بیماری نیندازدت» ،«امام غریب قرضهایت ادا کند» ،و مردم به پاس همین گفته ها نان و پول به ایشان میدهند.
