انتشار «غرب زدگی» که مخفیانه انجام گرفت نوعی نقطه عطف بود در کار صاحب این قلم و یکی از عوارضش اینکه «کیهان ماه» را به توقیف افکند. که اوایل سال ۱۳۴۱ براهش انداخته بودم و با اینکه تأمین مالی کمپانی کیهان را پس پشت داشت شش ماه بیشتر دوام نیاورد و با اینکه جماعتی پنجاه نفره از نویسندگان متعهد و مسؤول به آن دلبسته بودند و همکارش بودند دو شماره بیشتر منتشر نشد. چرا که فصل اول «غرب زدگی» را در شمارۀ اولش چاپ کرده بودیم که دخالت سانسور و اجبار کندن آن صفحات و دیگر قضایا....
کلافگی ناشی ازین سکوت اجباری مجدد را در سفر‌های چندی که پس ازین قضیه پیش آمد در کردم. در نیمه آخر سال ۴۱ به اروپا به ماموریت از طرف وزارت فرهنگ و برای مطالعه در کار نشر کتابهای درسی در فروردین ۴۳ به حج. تابستانش به شوروی. به دعوتی برای شرکت در هفتمین کنگره بین‌المللی مردمشناسی. و به آمریکا در تابستان ۴۴ ۰ به دعوت سمینار بین‌المللی و ادبی و سیاسی دانشگاه «هاروارد». وحاصل هر کدام ازین سفر‌ها سفرنامه‌ای که مال حجش چاپ شد. به اسم « خسی در می‌قات »: مال روس داشت چاپ می‌شد؛ به صورت پاورقی در هفته نامه‌ای ادبی که «شاملو» و «رؤیایی» در می‌آوردند. که از نود خالت سانسور و بسته شدن هفته نامه. گزارش کوتاهی نیز از کنگرۀ مردمشناسی داده‌ام در پیام نوین» و نیز گزارش کوتاهی از «هاروارد» در «جهان او» کد دکتر «براهنی» در می‌آورد و باز چهار شماره بیشتر تحمل دسته مارا نکرد. هم درین مجله بود که دو فصل از « خدمت و
خیانت روشنفکران» را در آوردم. و این‌ها مال مال ۱۳۲۵. پیش ازین
