برگه:شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و۱۳ و ۱۴ هجری، جلد ۱.pdf/۷۹

از ویکی‌نبشته
این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۷۶
رجال ایران

از کشته شدن اتابک (۱۳۲۵ ق.) بیکار بود تا اینکه در سال ۱۲۹۴ خورشیدی برابر با ۱۳۳۴ ق. در کابینه سپهسالار اعظم (محمد ولیخان تنکابنی) وزیر فوائد عامه و در سال ۱۳۰۵ خ. در دو کابینه مستوفی‌الممالک وزیر پست و تلگراف شد نامبرده در اواخر خود را بمرحوم سید حسن مدرس بسته و از طرفداران او بود. مرحوم مدرس نیز از او خیلی حمایت میکرد ورود وی در کابینه مستوفی بنا بر سفارش مرحوم مدرس شد. مشیر اعظم را میتوان گفت که بهترین اولاد اتابک بود وی در سال ۱۳۱۶ خ. (۱۳۵۶ ق.) در گذشت و در قم در مقبره خانوادگی در صحن اتابک بخاک سپرده شد.

احمد شیخ احمد احسائی فرزند زین‌الدین متولد در سال ۱۱۶۶ و متوفی در ۱۲۴۲ هجری قمری استاد سید کاظم رشتی و مؤسس فرقه شیخیه از فرق شیعه در ایران و خارج از ایران میباشد. از جمله تألیفات او کتاب جوامع الحکم و

شیخ احمد احسائی شیخ احمد احسائی

شرح‌الزیاره است. کنت گوبینو فرانسوی نویسنده و محقق معروف در فصل چهارم کتاب (سه سال در آسیا) تألیف خود زیر عنوان مذهب راجع بفرقه شیخیه اینطور اظهار نظر میکند: «همانطور که فساد کشیش ها در قرون وسطی سبب شد که مذهب پروتستان و مذاهب دیگر در اروپا بوجود آید همانگونه نیز فساد آخوندها در ایران باعث بروز مسلکهای مذهبی چندی گردیده که سابقاً وجود نداشت و اگر موجود بود طرفداران آن مذهب بطور پنهانی به شعائر خود عمل میکردند و تظاهر نمی‌نمودند زیرا بطوریکه در سطور اولیه این کتاب گذشته مذاهب پنهانی همواره کم و بیش در ایران بوده است یکی از این مسلکهای پنهانی