مامون نفوذ شدیدی داشت بامام رضا (ع) ارادت می ورزید و با او بیعت کرد و گفت دست راست من در بیعت مامون است بدست چپ با تو بیعت میکنم و یساری را که در بیعت امام باشد یمین نیز توان گفت و از اینجا به طاهر ذوالیمینین شهرت گرفت.
سوءظن اعراب نسبت به مامون از طرفی و پیوند معنوی مردم ایران بخاندان علی و نفرت آنان نسبت به عنصر عرب موجب شد که مامون با رهبر جناح مخالف یعنی حضرت رضا کنار بیاید و برخلاف خلفای عباسی نه تنها بتجليل و تکریم امام بپردازد بلکه ولایت عهد را باو واگذار کند.
ولی امام بطرز مرموزی وفات یافت . خاندان سهل سرخی برافتاد و فضل در حمام سرخس کشته شد و باز هم داستان برمکیان تجدید گردید. طغیان طاهر سردار شیعی مذهب در ۲۰۵ یعنی دو یا سه سال پس از وفات امام و اضمحلال عناصر ایرانی در دستگاه خلافت اسلامی رخ داد و چنانکه گفتیم خطبه بنام یکی از برادران امام هشتم خواند و امکان استقرار يك حكومت مستقل ایرانی را در دوران خلافت بخراسانیان نشان داد و بدینوسیله پس از حمله عرب نیز مانند ایران از حمله اسکندر میهن ما رهائی خود را از خراسان آغاز کرد.
يعقوب ليث، عیاری از مردم سیستان ، بصراحت میگوید که:
((دولت عباسیان را بر غدرو مکر بنا کرده اند . نه بینی که بابو سلمه و بومسلم و آل برمك و فضل سهل با چندان نیکوئی که ایشان را اندر آن دولت بود چه کردند؟.. کسی مباد که برایشان اعتماد کند.)) (تاریخ سيستان بتصحيح ملك-الشعرای بهار). زمینه انقلابی مساعدی که در خراسان علیه
۹
