داده و نسخهٔ اصل خطّی بکلّی از آن بری است حذف واو عاطفه است از مواضعی که وجود آن لازم است و در اصل دارد و علاوه کردن آن در مواضعی که وجود آن غلط است و در نسخهٔ اصل ندارد، و تقریباً صفحهٔ از این دو نوع غلط و مخصوصاً از نوع اوّل خالی نیست، ما ذیلاً فقط بیکی دو سه مثال ازین دو گونه غلط اکتفا میکنیم چه استقصای آن از حیّز گنجایش این دیباچه بکلّی بیرون است، و باقی را بر همین چند مثال قیاس باید کرد، امّا حذف واو عاطفه از مواضعی که وجود آن لازمست و در نسخهٔ اصل دارد مثل این بیت: بندهٔ پیر خراباتم که لطفش دائمست ور نه لطف شیخ زاهد گاه هست و گاه نیست، یعنی «شیخ و زاهد»،– و این بیت: ای غایب از نظر بخدا می‌سپارمت، جانم بسوختی بدل دوست دارمت، یعنی «جانم بسوختی و بدل دوست دارمت» و این بیت: شیراز و آب و رکنی این باد خوشن نسیم عیبش مکن که خال رُخ هفت کشورست، یعنی «شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم»،
و این بیت: زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب مست، پیرهن
