برگه:حافظ قزوینی غنی.pdf/۲۳۸

۱۰۸

	زاهد و عجب و نماز و من و مستیّ و نیاز			تا ترا خود ز میان با که عنایت باشد
	زاهد ار راه برندی نبرد معذورست			عشق کاریست که موقوف هدایت باشد
	من که شبها ره تقوی زده‌ام با دف و چنگ			این زمان سر بره آرم چه حکایت باشد
	بندهٔ پیر مغانم که ز جهلم برهاند			پیر ما هر چه کند عین عنایت باشد
		دوش ازین غصّه نخفتم که رفیقی می‌گفت
		حافظ ار مست بود جای شکایت باشد

۱۵۹	نقد صوفی نه همه صافی بیغش باشد			ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد		۲۲۹
	صوفی ما که ز ورد سحری مست شدی			شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد
	خوش بود گر محک تجربه آید بمیان			تا سیه روی شود هر که درو غش باشد
	خط ساقی گر ازین گونه زند نقش بر آب			ای بسا رُخ که بخونابه منقّش باشد
	نازپرورد تنعّم نبرد راه بدوست			عاشقی شیوهٔ رندان بلاکش باشد
	غم دنییّ دنی چند خوری باده بخور			حیف باشد دل دانا که مشوّش باشد
		دلق و سجّادهٔ حافظ ببرد باده‌فروش
		گر شرابش ز کف ساقی مهوش باشد