و در جنگ ایران و روس، در سالهای ۱۸۲۶، ۱۸۲۷ و ۱۸۲۸ کاملا ایرانرا ترک گفتند.
معاهدهٔ سری بین سه دولت معظم اروپائی یعنی دول انگلیس، روس و فرانسه که در سال ۱۸۲۷ منعقد گردید هیجان زیادی در اروپا تولید نمود.[۱]
در مقابل تعویضات سیاسی ایران کاملا باختیار روسها واگذار شده بود و مادامیکه، روسها در سیاست با دولتین عثمانی و ایران نزدیک نمی‌شدند هرگز دیده نشد انگیسها بفکر دوستی با ایران بیفتند.
در همان سال ۱۸۳۳ که معاهدهٔ سری مابین دولتین روس و عثمانی، منعقد شده بود، سواد آن بدست انگلیسها افتاد[۲] و در همین هنگام بخیال افتادند با دولت ایران نزدیک شوند و مأمورین سیاسی آنها خیلی سعی نمودند مجدداً، در سال ۱۸۳۳ قرارداد نوامبر ۱۸۱۴ را که بواسطه دادن دویست هزار تومان مواد اساسی آنرا لغو نموده بودند باز روی مواد و شرایط تازه‌ای تجدید کنند، ولی این تقاضای آنها در دربار دولت ایران مورد قبول نیافت.[۳]
پس از جلوس محمدشاه باز هم انگلیسها در تجدید مواد و شرایط معاهدهٔ نوامبر ۱۸۱۴ خیلی اصرار داشتند، اما دولت ایران حاضر نمیشد و این مذاکره تا سال ۱۸۳۷ ادامه داشت، بعلاوه خیلی مایل بودند یک عهدنامهٔ تجارتی هم تقریباً روی زمینهٔ معاهدهٔ تجارتی ترکمانچای با دولت ایران داشته باشند، ولی دولت ایران برای انجام این تقاضا هم حاضر نمیشد و همیشه جواب رد میداد.
یکی از فصول دستور سیاست جهانگیری این است که برای تصرف و تملک یک مملکت تعیین منطقه نفوذ نمایند؛ پس از آن آنجا را تحت‌الحمایه قرار دهند و در مرحلهٔ سوم آنرا ضمیمه مملکت خویش سازند که بطور دائم جزء ممالک متصرفی
