در بادکوبه در تظاهرات کارگری شرکت نمود. پس از مراجعت بایران در مدرسه ارامنه رشت بشغل معلمی مشغول شد و در ١٩٠۵ ـ ١٩٠٧ مدیر و سر دبیر مجله ۱۹۰۷ ( کتابخانه نوجوانان ) و مدیر روزنامه زنك و متصدی شعبه نشریات انجمن فرهنگی ارامنه در بادکوبه گردید. در قضایای مشروطیت بهمراهی میرزا کریم خان رشتی ( اكبر ) بكمك مشروطه طلبان ایران برخاست و در این هنگام مقالاتی در روزنامه (( گیلان ) ارگان مشروطه خواهان درج نمود و اولین مقاله او در این روز نامه تحت عنوان ( چه می‌گویند سوسیالیست‌ها ) بود
در سال ١٩١۶ برای شركت در یك كنفرانس حزب بادکوبه و تفلیس رفته و ر هنگام مراجعت مقامات روسی ویزا نداد. مشار الیه مجبور بتوقف تا انقلاب ماه فوریه ۱۹۱۷ گردیده و در این وقت دولت انقلابی کرونسکی اجازه بازگشت با و داده است پس از توقف ۴ ماه در ایران مجدداً به تفلیس رفته و در آنجا از طرف کنگره عمومی حزبی باداره روزنامه مرکزی حزب انتخاب شده است. آقای یقیکیان در نامه خود پس از اشاره بحزب دموکرات و رفتار میرزا كوچك خان جنگلی با دولت مرکزی می‌نویسد ( همراهی من با میرزا كوچك خان در ایام مبارزه خود با بالشویك‌ها ( ١٩٢١ - ۱۹۲ ( ادامه داشت - پس از تخلیه انزلی از ارتشیان انگلیس و اشغال آنشهر از طرف آقای یقیکیان مدیر ایران کنونی بالشویك‌ها دژبانی بالشویك شهر حکم اعدام این جانب را سه مرتبه صادر کرد و در اثر اقدامات گواف نام بالشویك و میرزا كوچك جنگلی هر سه دفعه حکم در بات ازلی اجری نگردید در مدت هفده ماه انقلاب بالشویکی کیلان چند نفر از لیدر‌های حزب بالشویك روسیه مانند مدیرانی، ایلیاوا؛ می‌کویان و دیگران برای بازرسی برشت آمدند با تمام آن‌ها ملاقات کردم و درک کردم که امپریالیزم روسیه است که وارد ایران شد. پس از آنکه گیلان از طرف آرتش دولت ایران اشغال گردید مسافرت بتهران نمودم در آنجا مقالات مسلسل درباره انقلاب هفده ماه گیلان و مقالات دیگر سیاسی در روزنامه ستاره ایران درج کردم بنا بدستور یك سفارت بیگانه ادامه چاپ مقالاتم قطع شد... »
